Angel_death7

Ben bir iyiliğim, diyorum
          	Yitiklik duygusundan doğan.
          	Çoğalmak istedikçe azalmaktan alırım
          	Güzelliğimi.
          	Seçilmiş bir yalnızlığın içinden
          	Seslenirim mahcup ve özgür;
          	Sevdiği herkesi bir kedere
          	Dönüştüren kalbimle.
          	-Karlı bir boşluğa inen gece
          	Çocuk kalır odamın yanında.-
          	Kalabalığı kanıt gösteririm
          	Kalabalığın kendine:
          	Hiçbir yakınlık hiçbir hayale
          	Su taşımaz
          	Buğday olmaz
          	Un vermez…
          	
          	Kendini sevmeni süsleme
          	Diyor, kitaba bakan dostum;
          	Bencil bir acısın sen.
          	Kimseye sezdirmeden gülümsüyorum
          	Kalbimdeki kalabalığa.
          	Öyleyse neden odama düşüyor
          	Çekilen her perdenin yalnızlığı.
          	Ağzının pasını
          	Topuklarından aldığım çocuk…
          	-Suyum, unum, buğdayım-
          	Herkesin başkasını konuştuğu
          	Bu aynalar pazarında
          	Seni kimselere
          	Söylemeden öleceğim.
          	
          	Şükrü Erbaş
          	
          	

Hande2005handan

https://www.wattpad.com/story/201538085?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=share_writing&wp_page=create&wp_uname=Hande2005handan&wp_originator=1rmByRmfqDLhbcGisPhy73%2FJTZkgjdHjjs9FD6xwpsWMt5nX30DreCXlbeL26hF1oNT4dtC0jiGCExNcZad0bzRqJJTMLOIfIMdqn3U%2FYltTHtMBK7T9HICC2ZkHKQ7e 
          
          İçimdeki Ses 
          
          Herkesin içinde mücadele ettiği kimin sesine kulak verip dınleyecegını seçmediği üzüldüğü anlar vardır . Aslında kararsız kalırız o sesi dinlerken kendimizle savaşırız kazanan da kaybeden de biz olsakta.  Ama hıslerımızle yön verırız kararlarımıza.  Hisler doğru yolda girmemizi sağladığı halde yalnış yolda olsakta içimizi rahatlatan bunu içtenlikle iştemiş olmamızdır.  
          
          Kitabımı okuyup beğenip yorum yaparsınız Arkadaşlarınıza önerirseniz sevinirim Teşekkürler:) 

Angel_death7

Ben bir iyiliğim, diyorum
          Yitiklik duygusundan doğan.
          Çoğalmak istedikçe azalmaktan alırım
          Güzelliğimi.
          Seçilmiş bir yalnızlığın içinden
          Seslenirim mahcup ve özgür;
          Sevdiği herkesi bir kedere
          Dönüştüren kalbimle.
          -Karlı bir boşluğa inen gece
          Çocuk kalır odamın yanında.-
          Kalabalığı kanıt gösteririm
          Kalabalığın kendine:
          Hiçbir yakınlık hiçbir hayale
          Su taşımaz
          Buğday olmaz
          Un vermez…
          
          Kendini sevmeni süsleme
          Diyor, kitaba bakan dostum;
          Bencil bir acısın sen.
          Kimseye sezdirmeden gülümsüyorum
          Kalbimdeki kalabalığa.
          Öyleyse neden odama düşüyor
          Çekilen her perdenin yalnızlığı.
          Ağzının pasını
          Topuklarından aldığım çocuk…
          -Suyum, unum, buğdayım-
          Herkesin başkasını konuştuğu
          Bu aynalar pazarında
          Seni kimselere
          Söylemeden öleceğim.
          
          Şükrü Erbaş