Jak to możliwe, być taką zdolną, piękną, dobrą duszą, a jednocześnie tak zgorszoną, okrutną i ślamazarną istotką. To natura człowieka, to naturalne. Taka jestem, popełniam błędy, kompromituję się. I to, jest urocze. Człowieczeństwo, zagadka. Tak bardzo chciałabym być ludzka, moralna. Ale czym jest moralność i czym ludzkość. Nic nie jest zero jedynkowe, nic nie jest czarno białe. Jeśli to czytasz i jesteś przybity tym, że coś Ci się nie udało albo się "skompromitowałeś", nie martw się. Świat się kręci dalej. Nadejdą lepsze dni. Szczerze w was wierzę, tak samo jak w siebie. Spróbujcie spojrzeć na tą choćby jedną dobrą rzecz w waszym życiu. Czy jest tak źle? Nie odpowiadajcie na to. Nigdy nie jest, to wszystko zależy od tego, w jakim stanie jest nasz umysł.