AniSamxaradze

ჩემს ბავშვობის ფერადი ნაწილი ჩემი და იყო. დანარჩენი ყველაფერი შავბნელი . სკოლაში მეგობრები არასდროს მყოლლია. მშობლები სულ ჩხუბობდნენ. მე და ქვინი ლოგინის ქვეშ ვიმალებოდით ის მუდამ ტიროდა ამით გამოხატავდა თავის გრძნობებს მთლიანად იცლებოდა. შიშს ბრაზს ტკივილს ერთდროულად აფრქვევდა. მე. მე მუდამ ვაწყნარებდი. ნეტა მეც შემძლევოდა ტირილი
          	
          	(ჩემთვის ძმა)

AniSamxaradze

ჩემს ბავშვობის ფერადი ნაწილი ჩემი და იყო. დანარჩენი ყველაფერი შავბნელი . სკოლაში მეგობრები არასდროს მყოლლია. მშობლები სულ ჩხუბობდნენ. მე და ქვინი ლოგინის ქვეშ ვიმალებოდით ის მუდამ ტიროდა ამით გამოხატავდა თავის გრძნობებს მთლიანად იცლებოდა. შიშს ბრაზს ტკივილს ერთდროულად აფრქვევდა. მე. მე მუდამ ვაწყნარებდი. ნეტა მეც შემძლევოდა ტირილი
          
          (ჩემთვის ძმა)