Bazen korktuğum olurdu kendimden.
Kendimden nefret eder hale gelmiştim depresyon sayesinde.
Çok olmuştu Min Yoongi öleli(ben öldürdüm).
Uzun süre kendimi başkalarıyla kıyaslayıp tutkumu öldürmek gündelik uğraşım.
 
Psikiyasyatırla ilk seansa ailem benimle gelmişti.
Toplantı sırasında ailem beni tanıyamadıklarını söyledi.
Ben bile tanıyamıyorum kendimi, başkası nasıl tanıyabilir?
Arkadaş?
Hayır.Sen mi?
Hiç kimse tanımıyor beni...

O zamanları silmek istiyorum,o anları,o konseri silmek istiyorum.
İnsanlardan korktuğumdan gidip banyoya saklanıp kendime bakmıştım.
 
O zamanlar ben...o zamanlar ben...
Başarmak için her şeyi yapacağımı düşündüm.
Ama var ya...ama var ya...
Zaman geçtikçe bir canavara dönüştüğümü hissediyorum.
 
Dönüştüğüm o canavar gençliğimi başarı uğruna satıp daha fazla zenginliğe göz dikiyor.
Boynuma tasmasını geçiren lanet aç gözlülük zaman geçtikçe daha da yutuyor beni içine.
Ağzımı açmayı denesem de iyi kötü ağacın her meyvesini yutmam gerektiğini söylüyor bana
Karşı gelirsem zirveyi terk etmemi istiyor benden.
 
Kahretsin.Kahretsin. Anladım.Lütfen dur artık.
Bütün bunların sebebi bensem karşılığından vazgeçiyorum.
Benim felaketim senin mutluluğun ise seni mutlu etmemek adına ben mahvolacağım.
Nefretinin hedefi ben isem,kendimi giyotine vuracağım.
 
Siz salaklar biraz sendelediniz diye dünyanın yükünü siz taşıyormuş gibi davranmaktan vazgeçin...
 ~Agust D~The Last~Min Yoongi~
『』『』『』『』『』『』『』『』『』