Kimi zaman şiirlerde can bulan,yazdıkça rahatlayan,ağlarken kimseye belli etmeyen,en kötü zamanlarda gülümsemesi yüzünde olan,diğer insanlara göre mutlu ama içten içe siyahlara bürünmüş birisi.Zorluklarla 4 yaşında savaşmayı öğrenen,11 yaşında ağlamamayı öğrenen,13 yaşında iğrenç kelimelere maruz kalan,14 yaşında güvenini kaybeden,15 yaşında tek başına kalan bir kızın profili burası.Bu kızı en iyi gözleri anlatır.Kelimeler kifayetsiz kalır bakışlarının yanında.