Chodzisz po lesie. Nagle coś przeskakuje ci przed oczyma. To biały Królik! Zaczynasz go gonić, nie wiesz do końca czemu. Nagle ziemia się pod tobą zapadła. Spadasz. Zaciskasz swe oczy ze strachu. Po chwili już nie czujesz że spadasz, choć nie przywaliłeś w ziemie. Otwierasz oczy. Słońce delikatnie oświetla twoją twarz. Zaczynasz się rozglądać. Widzisz dziewczynę siedzącą na polu dmuchawców, wokół której latają białe obłoczki, przypominające chmury. Dziewczyna ta uśmiecha się lekko do ciebie. Jej oczy przypominają bezkres oceanu, a włosy mają kolor pięknej ziemi. Siedzi na piłce do nogi, miała na sobie czarną bluzkę z logo CHERUB, a przy pasie ma miecz świetlny, zaraz obok czerwonej klingi Zar'roc'a i zielonej książki z koniczyną. Uśmiechasz się do niej. Wtedy, jedna z chmurek zbliża się do ciebie i przemieniła się w zajączka. Ten zaczął skakać wokół ciebie. Kiedy się przyjrzałeś, reszta obłoczków też się zmieniła. Wokół was zaczęły latać, smoki, miecze, psy, konie, pegazy. Pomyślałeś że jesteś w raju, jednak to nie była prawda. Jesteś w głowie tej dziewczyny, Wędrującej w obłokach, Strzelającej z łuku, Wysłanniczki fal, Pytającej. Jesteś w jej raju, jej myślach jej marzeniach, jej snach, w jej wspomnieniach i wyobraźni. Wtedy ona zaczęła się śmiać. Jej głos jest tak delikatny i tak piękny. Spojrzała ci w oczy, a ty też. Zobaczyłeś w nich miliony historii, opowiedzianych, lub nie. Pytania których jeszcze nikt nie zadał. Wstała, nadal się śmiejąc. Ty też to zrobiłeś. Ona przyłożyła ci rękę do twarzy i zdejmuję maskę, o której ty nawet nie wiedziałeś. Maska wyraża smutek. Ona tylko podrzuciła ją w górę, zamieniając ją w czarnego jak atrament kruka, który siadł jej na ramieniu. I wtedy ona rozpłynęła się w powietrzu, niczym dmuchawiec na wietrze. Ty jednak wiedziałeś że to nie koniec. Tyle historii jeszcze nie opowiedziała, tyle pytań nie zadała. Wiedziałeś że to nie koniec, nawet nie początek, tylko ciąg dalszy. Zamknąłeś oczy.