Moi drodzy,
Zmierzałam się do tego już od długiego czasu. Podjęłam decyzję o zawieszeniu pisania książki. Na ile? Tego sama nie wiem. Po 2,5 roku pisania doszłam do wniosku, że wynoszę z tego wszystkiego trochę więcej minusów, niż plusów. Jak sami widzicie, rozdziały nie pojawiają się regularnie. Ostatni pojawił się w lutym, a ja od tego czasu nawet nie wypociłam jednego słowa do kolejnego rozdziału. Powodów mam wiele. W ciągu całego roku szkolnego pojawiły się chyba tylko trzy rozdziały. Trzy rozdziały na dziesięć miesięcy brzmią przerażająco. Nie ukrywam, szkoła była dla mnie ważniejsza. W dodatku do matury pozostały mi już tylko 2 lata, które miną, jak mniemam, z prędkością światła. Po za tym mam też życie prywatne. Po tych wszystkich kwarantannach ostatnie o czym myślę, to media społecznościowe. Swojego czasu fabuła wciągnęła mnie tak mocno, że bałam się o zanikanie swojej osobowości na rzecz wczucia się w życie bohaterów. To zaczynało mnie niepokoić, więc siłą rzeczy zaczęłam odsuwać się od tego wszystkiego. Najbardziej boli mnie to, że moment, na którym skończyłam pisać, jest dla mnie dopiero 25% całej fabuły, która już uformowała mi się w głowie. Co z pozostałymi 75%? Tego nie wiem sama. Być może nadejdzie czas, kiedy z wielką pasją i weną powrócę do tego wszystkiego. Nie chcę mieć na sobie żadnej presji, ani co chwilę pusto wmawiać, że rozdział pojawi się za miesiąc. Wiem, że niektórzy z Was zżyli się z książką tak samo jak ja. Co mogę polecić? Czytajcie w kółko, aż ją znienawidzicie. Dobra, żartuje.
Do następnego, nie wyczekujcie, ale też pamiętajcie, że kiedyś wstawię kolejny rozdział!
