Birini çok seversin onu öyle bir seversin ki her şeyden vazgeçersin kendinden bile ama o seni sevmez ve sen kendinden vazgeçtiğin adam için kendinden vazgeçerek onu terk edersin aslında edebilir misin sen onu severken zaten kendinden vazgeçmemiş miydin?
Yaşım küçük belki yani bence değilde neyse ne diyordum küçük yaşıma rağmen o kadar çok şey görmüş geçirmiş gibiyim ki her dediğim doğru çıkıyor seviniyim mi üzülüyüm mü anlamadım sadece yoruldum bilmiyorum ya ne olmasını istediğimi ne yapmak istediğimi bilmiyorum sanki o koskoca dünya dönmüyor gibi dönmesini istiyor muyum onuda bilmiyorum ? Sadece her şeyden ve herkesten uzaklaşmak istiyorum ama zaten herkesten ve herşeyden uzağım çünkü yalnızım... Aslında bunun için mutsuz değilim çünkü bunu kendim istedim. Yalnızlık kötü bir şey degil bence hatta çok iyi bir şey yani kişinin kendini dinlemesi ve anlaması için bir sürü zaman kendine vakit ayırması ve kendi kafasına göre yaşaması için bir dolu zaman. Ama kendini çok dinlemek de iyi degil biraz sosyalleşmek iyi olur ama o kadar yalnızlığa alışmış biri sosyalleşebilir mi bilmiyorum ya çok karışık bir durumdayım ama şunu biliyorum yalnız oldugum için mutsuz ya da kötü değilim herkesin derdine çare bulup onlara bu kadar iyi gelirken kendime iyi gelemediğim için üzgünüm (terzi kendi söküğünü dikemez işte o hesap) belki de kendime çare bulmak istemiyorum böyle karmakarış kalmak istiyorumdur. Bundan da çok emin değilim ama şunu biliyorum yalnız olduğum için MUTSUZ değilim.