Arminia1644

Zapraszam was, ludki wy moje kochane do rzucenia okiem na rozdział "Róży i Miecza" pt. "Duchowe odrodzenie" - jest to zmieniona wersja "Mojej wielkiej zmiany". Przede wszystkim poprowadziłam myśli Gabriela naturalnymi torami, sprawiłam, że klimat rozdziału jest jeszcze bardziej przerażający, a do tego dodałam kilka klimatycznych opisów dzieł sztuki. Dbajcie o siebie!

Nowe opko! Zachęcam serdecznie do przeczytania! Druga część w toku... https://www.wattpad.com/story/197110943

Po dłuższej przerwie nareszcie znalazłam czas, by wrócić do pisania, proszę was o jeszcze trochę cierpliwości. Mam nadzieję, że będziecie zadowoleni z następnego rozdziału ;)

Hej... Nowy rozdział ma dopiero 1300 słów, a powinien być już dawno wstawiony. Sory, że tak z tym się ociągam, ale po prostu mam kryzys w pisaniu, który jest na tyle wielki, że zaczynam myśleć, że obecność "Róży i Miecza" po prostu nie ma sensu, fabuła nie trzyma się kupy, czytelnicy są znudzeni ciągłymi próbami zaskakiwania ich przeze mnie, wszystkie postaci oprócz Gabriela są zbyt płaskie, historia nie jest ciekawa i tak dalej. Sama nie jestem pewna, czy będę to dalej publikować, bo pisanie sprawia mi przyjemność, ale... może ono być czymś kompletnie nie dla mnie.

Hejcia wpadłbyś/abyś do mnie na profil i zostawił tam followa.Może być trż follow za follow.Z góry dzięki.

Jakby ktoś pamiętał o moim istnieniu, to tak tylko chcę powiedzieć, że wróciłam do pisania. Rozdział będzie dłuższy niż 2000 słów, na obecną chwilę ma ich niewiele ponad 900, ale i tak się cieszę, że go ruszyłam. Podczas pisania przychodzą mi do głowy nowe i świeże pomysły, co jest naprawdę super!

Jak coś, to mam dopiero 113 słów nowego rozdziału, a planuję go na ponad 2000, więc polecam porządnie uzbroić się w cierpliwość. Szkoła teraz tak mnie przygniata, że to prawie cud, że znalazłam czas, by dopisać choć parę zdań.

Jak coś, to ja wciąż żyję, ale nie wiem jak z Joachimem :/

Cześć!
          Bardzo, bardzo was wszystkich przepraszam, że wciąż nie ma nowego rozdziału. Obiecałam sobie i wam, że będzie on dłuższy (na razie ma 2645 słów po ostatnim zapisie z 19.09), ponieważ chcę nareszcie zakończyć fragment, w którym Gabriel jest za granicą i muszę powstrzymać się od cięcia go na mniejsze części. Szczerze mówiąc, to jest mi po prostu wstyd, już tyle razy was przepraszałam i wciąż nie mogę się ogarnąć z pisaniem (testy testami, rozszerzony polski rozszerzonym polskim, ale muszę przyznać, że moje umiejętności zarządzania czasem leżą i kwiczą). Także tego...wciąż żyję!

Hej! Mam nadzieję, że ktoś to przeczyta. Nareszcie udaje mi się wrócić do normalnego tempa pisania (przed majówką nauczyciele strasznie bombardowali kartkówkami)! Chcę wam tylko powiedzieć, że mój (bardzo) bardzo spóźniony rozdział ma już ponad 1000 słów (1040). Nie ukrywam, że jestem z siebie dumna, bo, uwierzcie, bardzo ciężko mi się piszę pewien emocjonujący fragment.