Bana düşman kesilmiş ellerimle daha kaç kapıyı zorlarım bilmiyorum. sadece şu var; çok yorgunum. üzerine konuşulacak gibi değil. iki gülüp beş ağlıyorum ama çare bu da değil. farkındayım ben. her şeyin farkındayım. senin farkında olmadığın, farkında olmakla yükümlü olmadıklarınla bile. bu farkındalıklar bana ağır hasta hapları içiriyor, krizden krize sokuyor. gecenin üçüyle öğlenin on biri arasında fark bulamaz oldum ben. hep karanlık nasıl olabilir bir ev, bir oda, dört duvar. merak ettiğim o kadar çok şey var ki. cümleler kafamdan uçuyor, ne diyeceğimi hatırlamakta güçlük çekiyorum. oysa sana anlatacaklarım ne kadar da birikmişti. kafam karışık, zihnim bulanık. buğulu bir camın ardından bakmaya başladım hayata. kelimelerin yerini dolduracak yeni zarar ziyanlar keşfettim. üç kağıt kesiğiyle hayata bilendim. ortalık burada fena karışık. yer yerinden oynuyor. bazen bazı şeyler oluyor, kalbim varlığını sancıyla hatırlatıyor. çok yoruldum ve bu yorgunluk geçecek gibi gözükmüyor.
