Ayşe TÜRKEL

@ Atica_  Yere doğru düştüm. İkisi üzerime gelmeye çalıştı. Ellerimi iki yana kaldırıp durdurdum. "Sikik adamın tekisin Ulaş. Senin gözünün önünde sayısız kez kriz geçirdim. Ateş diye ağladım. Ateş diyerek serumlar yedim. Ateş diyerek kapılarda uyudum. Ateş diyerek acı içinde kıvrandım durdum. Sen beni taşıdın Ulaş. Sen beni taşıdın ve soğukta hipotermi geçirmekten kurtardın." Ellerimi başımın iki yanına koyarak bir kaç kez üst üste vurdum. "Gördün Ulaş, her şeye şahit oldun. Ona rağmen bana bencil dedin ya inanırım bencil olduğuma. Acılarımı görenler ilk darbeyi vuranlar olunca canım daha çok yandı." Elim ile kapıyı gösterdim. "Şimdi ikiniz de siktirin gidin. Sakın ben çağırmadan da buraya gelmeyin. Hepiniz savunduğunuz kişinin yanına gidin." 
            
            Ulaş'ın konuşacağını anladığım zaman "Çık dedim Ulaş." diye çığırdım. "Hiçbir şeyi hak etmeyen bu kadını hak ettikleri ile baş başa bırak. Hak ettiklerimi ver bana." 
            
            Yine üzerime gelmek için hareket etti. "Siktirip gidiyor musun yoksa, 40. katta olan bu camdan aşşağı mı atlamamı mı istiyorsun? Karar senin. Ya iki saniye içinde bu odayı terk et, yoksa ben buradan aşşağı atlayacağım." Meydan okurcasına bakan bakışlarım ile "İki," dedim. Bir demeden arkasını dönüp kapıya doğru gitti.
            
            (...)
            
            Devamı bölümde. Bölümde görüşmek üzere ❤️❤️

@ Atica_  Adımlarımı ormanının içine çevirdim. İlerleyen dakikalarda önümde koşan Ahi'yi yakalamıştım. 
            
            "Günaydın başkan," diyerek elini yumruk yaparak uzattı. 
            
            "Günaydın." Elimi yumruk yaparak karşılık verdim. 
            
            "Kaçta görüşme." 
            
            "1'de."
            
            O da biliyordu ki Ateş beni görüşmeye kabul etmeyecekti. Ateş ya hasta olacaktı, ya da biri ile kavga etmiş olarak beni tekrar omuzlarım çökük şekilde oradan eli boş çıkartacaktı.
            
            Ama umut besliyordum. Bir yıldır olduğu gibi umut besliyordum. 
            
            Görüşmeye gözüm gibi baktığım hırkayı ve füları takarak gidecektim. 
            
            Belki biraz olsun umut olurdu bana. Ateş'in, bir yıl boyunca kabulsüzlüğüne kabul olurdu. 
            
            "Kimle birlikte gideceksin?"
            
            "Sadece Ali ve ben."
            
            
            Yeni bölümde görüşmek üzere. Kocaman kalp ❤️✨

@Atica_ "Gelini öpebilirsiniz." diyerek ıslık çaldı Ulaş bu kez de. 
            
            "Ha?" dedi dayım yüksek sesle. "Öpmek falan yok!" 
            
            "Dayıcığım biraz relax ol ya. Kasma bu kadar." 
            
            "Ulaş, oğlum istersen Burçe'yi nüfusuma alıp sana bir gün bile göstemeyeyim. Nasıl olur?" 
            
            Ulaş önüne dönüp bize eli ile devam edin der gibi hareket yaptı. Burçe'yi kollarına alıp, saçını koklayıp öptü. "Çam gözlüm." 
            
            "Ateş," dedim tekrardan. 
            
            "Kalbim çok mu hızlı atıyor, yoksa hiç mi atmıyor anlamadım." Sesi varla yok arası çıkmıştı.
            
            "Atmasa hayatta olmazdın galiba." Sesimi aynı tonda tuttum. "Galiba öyleydi." Heyecandan şu an ne dediğimi bilmiyordum. 
            
            "Kalbimin hızı ile ne alıp veremediğin var?" 
            
            Haftaya bir aksilik çıkmazsa bölümde görüşmek üzere. ❤️✨

@Atica_ İkisi de çok güzeldi. Fazla güzeldi. Sıra dışı güzeldi. 
            
            Ahi aşşağı inen iki kadın için kollarını açtı. Sema gülerek Ahi'nin koluna girerken ablam çekinerek bir kaç saniye bekleyip, Ahi'nin ışıldayan gözlerine bakarak girdi.
            
            "Harika olmuşsunuz," diyerek ikisine tekrar tekrar baktı. Gözlerini üzerlerinden alamıyordu. Özellikle ablamdan.
            
            Sema neşe ile "Teşekkür ederim abi," diye şakırken ablam çekingenlikle "Teşekkürler," dedi. "Sende çok şık olmuşsun." 
            
            "Sen gökteki tek ay iken ben yanında sayısız tane olan yıldızım." Ahi'nin sözleri ile Ateş'in kolları altına girip onları tam olarak izlemeye başladım.
            
            Ablam dehşetle açtığı mavi gözlerini sakinleşmek için kırpıştırdı. Ama sonuç alamamış gibi gözlerini tekrar açtığı zaman gözleri yine irice açılmış şekildeydi. 
            
            Ahi ablamın halini anlayarak yüzündeki çapkın tebessümü ile aşık bakışlarını ablama göndererek yürümeye başladı. 
            
            Ablamın başı yerde olsada bakışları Ahi'deydi.
            
            "Ahi," diye bağırdım önündeki sehbaya çarpacağı zaman. "Önüne bak." 
            
            Ahi son dakika durarak kızları da onunla birlikte durdurmuştu. Yönünü değiştirip tekrar bakışlarını ablama çevirdi. 
            
            
             Bölümde görüşmek üzere. ❤️

@Atica_ haftaya bölümde görüşmek üzere ❤️✨

@Atica_ Ne kadar ona kızgın olsamda Ateş'in bir işler peşinde olduğunu anlayarak boş verdim. Tabii ki intikamı alacaktım. Bugünü beni öylece bırakmanın sonucunu görecekti, ama şimdi değildi.
            
            "Bence koleksiyona başlayalım. Belki ileride çocuğumuz olursa onun koleksiyonu olur." 
            
            "Bu fikre hoş bakman hoşuma gitti. Bir kez çocuk istemediğin içtiğin o ilacı sana bir daha içirmem Atiça'm. Benim gözümü boyama." 
            
            "Göz boyama değil. Hem ileride dedim. Şimdi demedim." Karnına dirseğim ile yavaşça vurdum. "Hem çocuk için bir şeyler yapılmalı ! Bugün beni ortada bıraktığı gibi bırakırsan çocuğu anca rüyanda görürsün." 
            
            "Rüyalarımda seninle mutlu huzurlu ve üç çocuğumuz ile hayatımızı yaşadığım yerleri dahi geçtim. Ayrıca emin ol senin olduğun durumdan daha beter durumdaydım ve en sonunda yaptığım işten hiç hoşlanmadım." Gözlerini kapatıp açtı. "Seni bana gelmişken bırakmak senden çok bana zordu." Yüzümü elleri arasına aldı. "Güzel bir şey için Atiça'm. Her şeyin daha güzel olması için."

@Atica_ Ateş sadece birazcık, bir parmak kadar (!) aşşağı doğru eğilerek saçlarımı koklayarak öptü. Nefes çekişi o kadar kuvvetliydi ki bu sese rağmen kulaklarıma dolmuştu.
            
            "Elinde şarap kadehi görmek beni güzel bir güne götürüyor," diyerek şarap kadehini eline aldı. 
            
            "Ateş!" dedim ve uzaklaştım. Ateş ise gülerek kaçtığım yeri kapattı. Elindeki kadehte kalan şarabı tek yudumda içip "Oysa o gün ejderha olmak istediğini hatırlıyorum." dedi. "Ejderha oluşun geciksede olup beni yaktığın dakikaların her saniyesi hâlâ aklımda."
            
            "Ateş," diyerek bir adım daha arkaya adım attım. Adımı atmamla Ateş'in kolunun belime sarıp kendine doğru çekmesi bir anda oldu.
            
            "Aşşağı düşmeni istemem minik Ejderha'm. "
            
            "Ejderha olsam beni sever miydin?" Konuyu başka yere çekmek için sormuştum. Ama sorunun saçmalığın bilmeme rağmen merak ediyordum. 
            
            "Kollarımda mı ejderhaya dönüşeceksin?" demişti ciddi ciddi. Başımı iki yana hayır der gibi salladığım zaman "Ne yazık ki hayır." dedim  Hiç düşünmemişti. "Sen ne kadar bana yaşlı desende yaşım ejderhaları görmeye yetmiyor." 
            
            Ateş'e ciddi misin bakışı atmaya başlamıştım. 
            
            "Sen bu soruyu sorarken ne kadar ciddiysen bende o kadar ciddiyim."
            
            "Doğru cevap," diyerek uzaklaştım. 
            
            Ateş tekrar arayı kapatıp "Doğru cevap deyip benden uzaklaşma," dedi kulağıma doğru. 
            
            Herkesin bakışının konuşma yapan Aydın Bey ve Bilge abladan çok bizde olduğunun farkındayım. O yüzden yüzümden gülüşü eksik etmiyordum.
            
            "Kollarımda mı dönüşeceksin diye sordum, hayır dedin. Kollarımda ejderhaya dönüşmen imkansız dahi olsa ama sen dönüşsen yine seni severdim. Beni nefesin ile yaksan yine seni severdim. Ölümüm senin ağzından çıkan nefesle olsun isterdim." 
            
            Biraz önce dudaklarımda yer eden sahte gülüş yerini gerçekçi gülüşe bırakmıştı. 

@Atica_ "Hayatımda üç kez tek başıma mutfağa büyük iş yapmak için girdim. Üçü de kötü sonuçlandı." 
            
            "Olabilir. Her yapattığımız iş her zaman güzel olmuyor." 
            
            "Oysa bugünü bizim için özel ayarlamıştım." 
            
            "Özel olmaması için hiçbir neden yok. Hâlâ bizim için özel olabilir." 
            
            "Beni teselli ediyorsun ve benim modum yerine geliyor. Yapma!" 
            
            "Hedefim o. Başarılı oluyorsam hedefime ulaştım demek."
            
            "Ama benim şu an modumu yüksek tutmam yanlış. Bildiğin beni tembihlemene rağmen mutfağı yaktım. Nelere zarar geldiğimi dahi görmedim." 
            
            "Hiçbir şey olmaz. İki usta iki saatte halleder." Tekrar konuşacağım zaman ne söyleyeceğimi anlamış gibi "Gerekirse her seferinde tamir ederler." dedi. "Sen gül yeter. Ben her şeyi hallederim. Sana bir şey olmadı gerisi önemli değil. Ben o sözleri hayallerimi hatırlatmak için söyledim. Belki beni yanında istersin diye söyledim. Yoksa istersen bu evi yak umrumda olmaz. Yeter ki sana bir şey olmasın. İsterse evren yerinden kaysın." 
            
            Nazlı nazlı "Ateş," dememle "Saçının teli o mutfakta kopsa ben kendime gelemem Atiça'm," dedi hızla. 
            
            Kollarımı hızla boynuna sardım. "Neyse ki bugün güzel bir gün ve benim sana daha sürprizlerim var." 
            
            "Ne gibi?" 
            
            "Sürpriz söylenmez." Ellerimi dudağımın üzerine hapsedip Ateş'ten ayrılınca Ateş'e bakmak yerine etrafı inceledim. Çünkü bakarsam söylerdim. 
            
            "Peki o zaman sabırsızlıkla bekliyorum."

@Atica_ 
            Yüzünde olan telaş biraz olsun silinmişti. Odanın içinde olan mini dolaptan su çıkartıp yanıma geldi ve benim gibi oturdu. Suyu açıp bebeğe biberonla su içirir gibi temkinle içirdi. 
            
            Suyu içtikten sonra sitem edercesine "Ben gerçekten mutfak uğursuzuyum," dedim. "Yanımda biri varken oysa hiç böyle olmuyor. Ama tek olduğum zaman hep mutfağı yakma girişiminde bulunuyorum." Omuzlarım çökünce hırsla Ateş'e döndüm. "Ama suç sende. Aklımı karıştırdın. Aklım sende kalınca böyle oluyor." 
            
            "Aklımdan çıkmıyorum yani." 
            
            "Tabii çıkmıyorsun. Çıksan böyle olmazdı. Sana güzelce yemek yaptım ama ısıtamadım." Ağlayacak moda gelince "Of Ateş," dedim ellerimi bacaklarıma vurarak. "Yemek dahi ısıtamıyorum." 
            
            "Bana bak," diyerek yüzünü yüzüme eşitledi. "Sen mutfak uğursuzu falan değilsin. Sadece heyecan yaptın ve unuttun. Bu kadar. Hem gerekirse ben, sen her yemek yapmak istediğin zaman yanında dururum. İstersen birikte yaparız, istemezsen seni izlemelere doyamam. Üzülme. Hem o mutfağı yaptırıp seninle orada yemek yapmak istediğimden bahsettim. Bunları sadece hayal olarak bırakmam Atiça'm." 
            
            "Ateş çok güzel şeyler söylüyorsun ama kabul et, mutfak uğursuzuyum." 
            
            "Kabul etmiyor çünkü öyle değilsin. Yemekler mükemmeldi. Her şey çok iyi olmuştu. En güzel şekilde düşünmüştün. Olabilir böyle şeyler." 
            
            

@Atica_ Yine utanmıştım. Oysa geçen ger günde bu özelliğim kaybolur diyordum ama yoktu. Ateş'le olduğum her an içim alev alevdi.
            
            "Abi," diye bir ses yankılandı aşağıda. Bakışlarımız bahçeye döndü. Görünürde biri yoktu ama Ali'nin sesiydi. "Mutfakta bir şey oluyor." Anında gözlerimiz buluştu. Hızla ikimizde sandalyeden kalktık ve aşşağı doğru koşar adım indik.
            
            En alt kata indiğimiz zaman yoğun duman ile karşılaştık. 
            
            "Neler oluyor," dedim ve hızımı arttırdım. 
            
            Ateş beni tutup eli ile burnumu kapattı. 
            
            Mutfakta olan sis o kadar yoğundu ki gözlerimi de kendim kapatmak zorunda kaldım. 
            
            "Ocağın altını kapattın mı?" demesi ile beyninden vurulmuş gibi hissettim.
            
            Başımı iki yana sallayınca "Ali," diye bağırdı. "Gazı kes ve buraya için birini ayarala." 
            
            Burnum kapalı olduğu için fazla nefessiz kalmam ile ağzımı açıp nefes almıştım ama boğazım öylesine acı bir tatla donup yanmıştı ki tarif edilemezdi. 
            
            Hızla öksürmemle kendimi Ateş'in kucağında hissettim. Öksürüğümün sesim ve gücü öylesine şiddetiydi ki asansörün açılma sesini zor duymuştum. 
            
            "Gözlerini aç Atiça'm." diye konut verdiği zaman gözlerimi açtım. "Başını boynuma yasla ve derince nefesler al." Tekrar emrinde olan asker edası ile dediğini yaptım. Derince içime çektiğim iki solukla neredeyse kendime gelmiştim. Kokusu öylesine güzel, öylesine rahatlattıcıydı ki kendimden geçme nedenim artık kokusuydu. "İyi misin?" Asansörden inip geçen sefer birikte uyuduğumuz odaya girmiştik. 
            
            "İyiyim," dedim ve beni bıraktığı yatakta kendimi yatak başlığına yasladım. "Kokun rahatlattı." 
            

@priww_yazar elbette, aklımda olan kurgular var. Şu anlık arka plandaki iki üç bölüm yazdığım askeri ve mahalle kurgum var. Onun dışında aklımda taslağı olan kurgular da var. ❤️ 

@Atica_ vay. Çok iyi genelde sadece bir kurgu yayınlayan kişilerin arka planda olan kurguların olmasını merak ediyorum. Saçma ama merak.

@priww_yazar neden saçma olsun. Wattpad kapatılmasaydı onları da atmaya başlayacaktım ama olmadı. Belki onlara da bir kaç bölüm daha yazdıktan sonra paylaşmaya başlarım.