Bakarken eski anılarıma canlanır gözümde koskoca mazi.
Bazen bir ağaç bazen bir tel saç bile depreştirir tüm hayatını. Öyle ki seni sen yapan her şeyin aslında eskide kalan saf,masum ve çocuksuluğun olduğunun farkına varıp büyüdükçe gelen umursamaz,depresif ve kötü olan ne varsa kabus gibi çöker hayatının ortasına.
Eskilerde ne stres ne dert ne tasa ne de çaresizlik varmış meğersem. Dert,stres, tasa olarak gördüğüm ne varsa hepsi boş imiş şu an ki hayatıma kıyasla.
Özledim eskilerim samimi kokusunu.
Özledim gelmeyeceğini bildiğim herkesi. Bilmeme rağmen hala devam eder dururum bu eziyete. Ama yine de farkına vardım ki bu hayattaki en önemli varlık yine sensin.
