Ay1gecem

Az önce seni sevmek istemiyorum yazdım sonra çocuk gibi oturdum ağladım yine sana yine imkansızın sadece benim bildiğim sızım...

Ben seni sevmek istemiyorum artık içimde oluşan bu keder yetmeli...

En çokta seninle konuşmayı saçmalamanı,dertlerini,küçüklüğünü,hayallerini anlatırken söylediğin yalanları bile özledim.seni özledim...

Ah benim söz  dinlemez,laf anlamaz kalbim,zaten olamayacağı belli olana bu kadar yandın...

Alışır her insan alışır zamanla kırılıp incinmeye...

Kendime çok kızıyorum,çok,çok,çok bu boktan şeyin içine nasıl düştüm diye.

Nerden peydah oldu bilmem ama sanırım bu seni bu şekilde içimde azaltma şeklim...

Bu kadar uzun zamanda unuturum geçer diyordum.GEÇMEDİN,GEÇEMEDİN...

Bisey farkettim kendimde acaba dedim ben sana olan bu hasrete mi aşığım.seni görünce ya sihir bozulursa...

Bu gün bir yazı gördüm seni hatırlattı diğer hersey gibi...
              Diyordu ki;belki bir gün, bir yerde,daha az rezil bir zamanda tekrar karşılaşırız. 
              Ölmeden seni görebilmek uzaktan da olsa sen farkında değilken hatta rahatça izlemek ...