AyReEdSe

Ağlarım diye gülmemek, ölürüm diye yaşamamakla aynı değil mi?

AyReEdSe

Yalan söylemenin en büyük sebebi korkaklıktır. Ancak kendine bile inanmayanlar yalan söyler.
          Yalan ihanetin kardeşidir.
          Ben kimseye güvenmemeyi en çok güvendiklerimden öğrendim.
          Bu kadar rahatsız ettiyse varlığım, istenmediğim yerde durmazdım. Kendi çıkarları için hayatında birini tutmak istiyorsa insan... işte o zaman kendi benliğin bile sana bağlı kalmayı bırakır.
          Bunu okuyan kişi...
          Ben her şeyimle buradayım. Savaş mı istiyorsun? Savaşalım. Ama önce maskeni kaldır. Kendini neden saklıyorsun? Korkuyor musun? Pardon unuttum.
          Zaten yalanın en büyük sebebi korkaklıktı...

sudencanstar

Tm
• Reply

AyReEdSe

GİZEMLİ kitabının 10. Bölümünden...
          
          Neden hep suratımız asık ki? Kötü şeyler mi oldu? Altından kalkamayacağımız şeyler mi yaşadık bir daha gülemeyeceğimizi mi düşündük? Evet belki de böyle düşündük daha da karamsarlaştık git gide. Geleceği görmez belki de göremez olduk... İrislerimize yansıyan görüntünün huzurlu bir bahçe değil de aynanın karşısında gözlerinden oluk oluk yaşlar akan masum bir insan olmasını sağladık.
          
          Peki neden?
          
          Geleceği mi biliyorduk ki?
          
          Başımıza ne geleceğini hayatımızın nasıl devam edeceğini biz nasıl bilebiliriz?
          
          Nasıl onun hakkında tahminlerde bulunup bunun için üzülürüz?
          
          Gözlerimizin önüne kendi hayal dünyamızda oluşturduğumuz bir sisle yaşamayız ki...
          
          Belki dünyamız alt üst oldu ama nerden bilebilirsin ki altının üstünden daha iyi olmayacağını...
          Belki de hayatımızın tam da dönüm noktasıdır. Biraz büyürüz hatta olgunlaşırız. Acılar güçlendirir insanı. Bitti dediğimiz yerden başlarız. Şimdi geç aynanın karşısına bu kez şunları fısılda kendine önce gülümse
          
          “Merhaba ben geldim" de önce kendini selamla unutma orda bir ruh var ve huzur istiyor.
          
          “Ben çok güçlüyüm.” Diye devam et.
          
          “Buraya kadar geldim devamında kim veya ne beni üzebilir ki?” sonra gülümse 
          
          “Bu değersiz dünyada kendini bilmez insanlar beni incitemez. Onlar kim ki? Burada ben varım.” Daha dik dur.
          “Kendimden eminim burada ben de varım. Özgürüm... güçlüyüm... yalnız değilim.” Kendinden ne kadar eminsen o kadar kalabalıksın. Sen güçlüsün her şeyin üstesinden gelebilirsin. Ağlayarak gözlerini açtığın bu yalan dünyada ağlayarak devam edeceğini düşünemezsin. Sen geleceği göremezsin. Belki biri gelecek kurtaracak seni? Yok mu seni kurtaracak kimse. O zaman kendine sarılacak dünyaya meydan okuyacaksın. Pes edemezsin.
          
          Pes etmek sana yakışmaz...