Dostoyevski "İnsancıklar" adlı kitabında " Çok tuhahtı, ağlayamadım. Ama ruhum paramparça olmuştu. " diyor. İnsanın içine atmasının, güçlü görmeye çalışmasının en yorucu hali bu olsa gerek.
Dostoyevski "İnsancıklar" adlı kitabında " Çok tuhahtı, ağlayamadım. Ama ruhum paramparça olmuştu. " diyor. İnsanın içine atmasının, güçlü görmeye çalışmasının en yorucu hali bu olsa gerek.
İçin yanarken üşümek, yüreğin kan ağlarken gülmek, özleyipte sevdiğini görememek. İşte aşk bu olsa gerek!!
Demiş Can Yücel acaba gerçekten de böyle mi aşk??