Papatyaları seviyorum çünkü; beyazlığı; asaleti ve saflığı, sarısı; umudu hatırlatır bana...  Kırmayın Papatya yürekli insanları Narindir onların yüreği çabuk kırılır, zor toparlanır.  Yüreğindeki  acıyı, sızıyı , kederi belli etmezler. Dışarıda hep gülerler ama gece sessizliği bastırdığında gözyaşı bastırır hep.  Kimseye bir şey demez hep sessiz kalırlar.   Onlar için en iyisi ve en güzeli susmaktır.   Susup iyi şeylerin geleceği günleri bekler ... Hep bir umut olur yüreklerinde... Ne kadar koparılıp kırılsalar da öldürülselerde yüreklerindeki ümidi hiç Sönmez....🌼🌼🌼