Kendime "Nasıl bir dünyada yaşamak isterdim?" diye soruyordum bazen ve gözlerimi kapatıp hayalimde canlandırdığım dünyanın, gözlerimi açtığımda avuçlarıma ufak ama ısrarcı "keşke"ler bıraktığını görüyorum. İnsanın hayal dünyasından çıktıktan sonra fazlaca umudu olması gerekmez mi? Öyle bir dünyanın olabileceğini düşünüp mutlu olur. Ama inanın çok az sürüyor. Bir düşüncesine, birde gerçekliğine bakıyor insan. Ki bu olay çok güzel bir film izledikten sonra filmin bitmesi ve kendi gerçek dünyanıza dönmenizin oluşturduğu boşluktan farksız. Ya da bir kitabın kapağını açtığınız andan itibaren kendinizi çok büyülü bir anda bulup, son satırlarınızı okuyup kapağını kapattığınızda kendi hayatınıza dönmenizin kalbinizde yarattığı hüzünlü kıpırtıda. Yaşadığımız dünyada gördüğüm olumsuzluklara ufaktan sitemimi ettiğime göre, hayal dünyama ufak bir pencereden bakmanıza izin verebilirim.