Ben bu duyguyu daha önce yaşadığımı hiç hatırlamıyorum. Bu çok başka, farklı, özel. Bi başkasının sesini ezberlemek, yüzünde ki o masum bi o kadar da huzur veren gülüşünü görmek, yüzünü ezberlemek, adını duyduğunda kalbinin ritminin değişmesi, hergüne onunla başlamak, rüyalarında onu görmek, hayallerinin adı olması, dadikalarca, saatlerce onunla konuştuklarını tekrar tekrar okuyup salakça sırıtmak. Ötesi yok bunun hergününü onu özlemekle geçiyo, dersleri boşverip o sayfalara adını karalıyorsun. Fotoğraflarına bakıp umut ediyorsun. Bi mesaj atması için sabrediyorsun, bekliyorsun. Ne güzel duygu bazen tüm bunların karşılıksız olacağını bile bile yaşamak, hissetmek. Onun bana hissettirdiği en özel duygu ben yaşadığımı biliyorum artık. Nefes almamın bir anlamı var. Hayatı sevmemin özel bi adı var.