Bağzen  odaya kapanıp düşünürken bulurum kendimi en uzak diyarı . O diyar zordur benim için . Hep pembe dünyada , ailem ve dostlarımlarımla eğlendiğim bir dünyam oldu. Mutluydum hep . Bu yüzden beni hep dışladı acı dünya . Ben mutlu olmaktan yorgun bir kızdım . O diyarda mutsuz olmayı diledim . O dünyada mutsuz olmaya çalışırken bile farkettim . Acı benim için tanımsız bir kavramdı . Kendime acıyı öğretiyorum. Dünyaya gelmek için . Sıkıldım melek gibi saf bir kız olarak anılmaktan . Saflığmı kaybedemedim . Ve farkettimki . Saflık ne büyük nimet . İşte bende böyle bir kızım . Pembe dünyanın şeker prensesi . Hep acılardan uzak tutuldum . Bu nedenle ailem acıyı öğrenmemem  için beni hiçbir akrabamla konusturtmuyor. Öyleki geçenlerde teyzeme selam verince karşılık veremedim . Adını unutmuşum . Belkide acı açılmayan yaramdadır .