AynaQenberli8

Her kese selam. Artık bölümleri burada paylaşmayacağım. Diğer hesabıma destek olursanız ne mutlu bana https://www.wattpad.com/user/aythi5valeria?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=share_profile&wp_page=user_details&wp_uname=AynaQenberli8

AynaQenberli8

Haberin var mı yaralarımdan? Zaman yapraklarını dökdü ve biz karşılaşdık. Emindim acılarından, acılarını acılarım bilmiş yaralarını sarmak için kendimi paralamışdım. Yağmurlu bir günde karşı karşıya durduk ve bakdım gözlerine:
          "Ben eminim. Seni iyileştire bilirim. Derdine derman ola bilirim"-dedim tüm şefkatimi sana hediye ederek. Elimdeki görünmez yara bantlarımı kalbine yapışdırmak istedim elbetde. Ama ellerinle elimi bana doğru itdin:
          "Ben düzelmem. Eğer sarılacaksan yaralarıma bunlar sana daha çok lazım olacak"-dedin ve görünmez yara bantlarımı bana verdin. Haklıydın, sen değişmezdin ve bende değiştiremezdim.Sen kırıp dökerdin ve ben yaralanırdım. Şimdi senin açdığın yaraları kendim sarıyorum. Oysa ben senin yaralarını sarmak istemişdim :)

AynaQenberli8

Çok mu üzgünsün? Çizdiğin çiçekler hep soluk hep boynu bükük. Kalbin çok mı kırıldı? Düşüncelerin ve yazdıkların paramparça. Çok mu yorgunsun? Dışarıyı izlerken bile bakdığın şey rüzgarın esdiği ve hareket etdirdiği ağaç yaprakları değil...karışık düşüncelerin. Evini mi bulamadın? Kimsenin evi yokdur. Kalbiniz kendinizi ev edinmemişse evi aramanın bir anlamı yokdur. Başkalarında teselli aramak yerine kendi omuzlarınızda ağlayın. Kendi pencerenizden bakın hayata, kimseyi ön plana koymayın. Bu kadar vefalı ve hassas olmayın, kalbiniz kırılmışsa unutun her şeyi. Silin, yazın, karalayın ve parçalayın ama susmayın. Acı kalbinizin bir parçası değildir sonuçda