Selam...
Burada olmayı, parmaklarımın klavyede dolaşmasını o kadar özledim ki, o kadar buraya muhtacım ki...
Neyse melonkolik havadan çıkalım biraz. Şuan neden yazdığımı anlatayım. Aylar sonra ilk defa buraya girdim ve onlarca mesaj geldiğini gördüm.
'Bizim ne oldu'
'Hikaye yarım mı kaldı'
Bunun gibi onlarca soru. Hayır bitmedi. Daha yaşayacakları çok şey var.
İçlerinizden bazıları belki kızıyorsunuz ama inanın bu dönemde devam edemem. Bedenim bu kadar yorgunken ruhumu da üzebilir miyim bilmiyorum.
Belki kısa bölümler gelir, belki gelmez. Söz vermek istemiyorum. Çünkü tutamamaktan çok korkuyorum.
İyi şeylerden bahsedeyim.
100 kişi olmuşuz. Hikayelerimi okuyup beni takip eden herkese sonsuz teşekkürler.
Deli Nefes'im çok sevildi. Bitmesine rağmen hala okunuyor. Mesajlar geliyor. İkisi olsun diyorlar. Onları okuyalım diyorlar.
Tercih sizin. Eğer yazarsam deli Nefes'im2 mi yoksa bizim Dünyamız mı?
Nefes ve Tahir'i başka bir hikayede, başka hayallerle görmek istiyor musunuz yoksa Ulaş ve İrem’in hikayesini çözmek mi istiyorsunuz?
Şimdi gidiyorum. Kendinize iyi bakın. Bunu bir başkasının yapmasına izin vermeyin. Siz, sadece siz kendinize iyi bakın. Bunu siz yapın.
-Aysenur Kara -