Azad Erdoğanli

"Dünleri çoktan unuttum,belki gelirsin diye sevdim yarınları."

"Dilimin ucunda söylenmeyi bekleyen birçok kelime var. Konuşmaya başlasam nereden başlayacağımı bile bilmiyorum, sanki düşüncelerimin arasında kaybolmuşum gibi, kendime yine epey uzağım yolunda giden şeylerin bir anda mahvolmasına alıştım, bir şeyler güzelleştirmeye de çalışmıyorum artık çünkü benim güzelleştirmek için çabaladığım her şey sonunda yine bir hiç oldu, bazı şeyler ağır geliyor artık, ufak bir sorun bile epey yoruyor ve her şey bir bir anlamını yitiriyorken bir köşede oturup olanlara seyirci kalmaktan öteye geçemiyorum. İçimde biriktirdiğim o kadar şey var ki anlatmaya başlasam nereden başlayacağımı bile bilmiyorum, sürekli aynı cümlelerin arasında kayboluyor, bazen cümlemin yarısında yutkunup kendimi anlatmaktan vazgeçiyorum. Yanlış anlaşılmalardan korkuyorum ama gariptir ki yanlış anlaşılan hep ben oluyorum. Saatlerce sessiz bir odada kalıp düşüncelerimin arasında kaybolmaktan artık nefret ediyorum gün boyunca herkese güzelliklerden bahsedip günün sonunda kendime baş başa kalınca gerçeklerle yüzleşmekten artık kaçıyorum, çünkü gerçekleri kabulleneli çok oldu fakat hâlâ ağır geliyor. istediğim tek şeyin tüm bu yaşananlardan kaçıp kurtulmak olduğunu sanıyorum fakat kaçarak bir yere varamayacağımı da iyi biliyorum, bir bilinmezlik içinde savrulup gidiyorum her şeyin elbet bir gün on bulacağını iyi bildiğimden hâlâ güçlüymüş gibi gözükebiliyorum, ama sanki tüm bunlar yaşanıyorken ben günden güne yok oluyorum."

"Eskisi kadar konuşasım yok, ne hissettiğimden bahsedesim yok, hiç kimseyi merak etmiyorum, hiç bir hararetli konuşmayı dinleyemiyorum, hiç bir şey ilgimi çekmiyor. Kendimie yalnız kalmak iyi gelecek ama inanın kendimi bile bulamıyorum. Insan bazen kendi kendine yaslanabileceği bir dağ olamıyor maalesef. Nereye kadar böyle gidecek hiç bir fikrim yok nasıl anlatılır bilmiyorum fakat ben çok yoruldum."

"Zihnim yorgun. Düşüncelerim ise intihar etmeye meyil. Koskoca bir karmaşanın arasında kalmış gibiyim. Bir şeyler anlatmak, yazmak istiyorum. Lakin kağıda dökemiyorum. İçimdeki sokaklar artık bana yetmiyor. Saptığım her sokakta çıkmaza rastlıyorum Kimse iyi gelmiyor eskisi gibi. Kalbimdeki oluşan üfürük iyice büyümeye başladı. Sigaray da fazla içiyorum bu aralar. Geceleri uyuyamıyorum düşünmekten. Düşüncelerim bedenime ağır geliyor. Her gece sabaha kadar kafam ellerimie dizlerim arasinda sadece mermere bakarak geçiyor. Çok gey anlatmak isteyip sadece susuyorum. Çünkü konuşulabilecek her şey mahvoldu. Hiç bir şeyden tat alamıyorum en keyifli anlarımda bile gözlerim bi yere dairyor, Ani ruh hallen yagıyorum bir anda çok gülerken anide ağlamaya başlıyorum, ağlarken antiyorum. Koç pelkolog değiştim hiç birisi foyda etmedi. Hiç kimse kalbimo dokunamadı. Hiç kimsa İçimdeki küçük çocuğun elinden tutmay başaramadı. Akalne içimdeki o küçük çocuğu öldürmeye çalıştılar. Oysa içimdeki o çocuğun tek isteği sahilde bir bankta birisinin dizlerine yatıp saçlarının okşanmasıydı. Bunu bile bana layik görmeyen hayattan pek bi umudum kalmadı şu an sigaramanın son çekişlerindeyim. Yanın ne olur korkusu yok artık. Gali ba yolun sonuna geldim Umarım içinizdeki çocuğu gerçekten seven biriyle olursunuz. Yoksa bunun ağırlığını kaldırmak hayli nüc."

"Bazen sana öyle durduk yere mesaj atmak istiyorum burada, bıraktığın yerde olduğumu göstermek için ama sonradan farkediyorum ki sen benim orda olduğumu biliyorsun fakat benim orda olmam senin hiç bir zaman umrunda olmadı sen hep beni elinde bir yedek parça olarak gördün. Hiç bir zaman ilk tercihlerin arasında olamadım hiç bir zaman ilklerine giremedim ben senin hayatında sadece boşluk doldurmak için varmışım tıpkı ya resmen ben senin evde ses olsun diye açık bıraktığın televizyonun kadar değerim yokmuş meğer. Bunu bilmek bana tokat gibi çarpsada bazı şeyleri anlamak güç olsada zor bela farkına vardım her şeyin. İnsan severken de vazgeçebiliyormuş bunu senle öğrendim."

"Benim artık bazı şeyleri idare edecek halim yok. Çoğu konuda "haklı" olmakta istemiyorum. Nasıl olacaksa öyle olsun, kim neyi hakediyorsa öyle olsun. Bazı şeyler yordu beni. Zamanında elimden geleni yapmama rağmen değmemişse, değişmemişse, kıymet bilmemişse bazı insanlar, bundan sonrası için de gerek yok zorlamaya. Bir şeyler artık elimden değil, içimden gelmiyor."

"Bir seni olduğun gibi, 
           Bir seni her şeye rağmen. 
           Bir seni, hâlâ."

"İçimde koca bir yıkım var, onarılmayacak kadar dağınığım. Uykularım kaçıyor, geceye sarılınca geçecek sanıyorum. Gözyaşlarıma anlamlar yüklemeye çalışsam bile, hiçbir anlamları yok. Kendimle kaldıkça düşüyorum ve kalkmak istemiyorum. Kendi enkazımın içinde kayboldum. Tarif edemediğim hisler var ve yalnızlık dostum oldu."

"Şimdi biz neyiz biliyor musun? Yıkıntılar arasında yakınlarını arayan öksüz savaş çocukları gibiyiz. Umut ve korkunun hiçbir anlam taşımadığı bir dünyada bir şey bulduğunda neyi, ne yapacağını bilemeyen çocuklar gibi Artık hiçbir duygusunu anlayamayan çocuklar gibi
          
          Ve elbet biz de bu aşkta büyüyecek Her şeyi bir başka aşka erteleyeceğiz"

"Kaç yıl geçerse geçsin, hangi koşullarda olursam olayım, saat kaç olursa olsun 
          ' beni burdan al ' 
          Dediğin an, gelip seni oradan alacağım."