Pain

yaşıyorum 

marslılar bize benziyor

turuncu ve kırmızı

buralar çok güzel 

ve bu önceleri bizi dehşete düşürebilirdi. ama şimdi anlıyoruz ki tehlikeler olmadan, harikalar olmazdı. kabuslar olmadan da hayaller

''programlanmış bir bilgisayar kadar özgür davranabilirsin. bir dolar banknotu kadar biriciksin.''

Tyler'in söylediği gibi hissediyordum kendimi; tarihin süprüntü ve kölelerinden biri olarak. Hayatta hiçbir zaman sahip olamayacağım bütün güzellikleri yıkıp yok etmek istiyordum. Amazon yağmur ormanlarını yakmak istiyordum. Uzaya klorofluorokarbon gazları pompalayıp ozon tabakasında koca koca delikler açmak istiyordum. Dev tankerlerin boşaltma vanalarını açmak,açık denizlerdeki petrol kuyularının kapaklarını kaldırmak istiyordum. Yemeye paramın yetmediği bütün balıkları öldürmek, asla göremeyeceğim Fransız kumsallarını kirlettmek istiyordum. Bütün dünyanın dibe vurmasını istiyordum. O çocuğu yumruklarken aslında yapmak istediğim, türünü yok olmaya mahkum eden her pandanın ve pes edip kendini karaya atan her balinanın, her yunusun alnının ortasına bir kurşun sıkmaktı. Bunu türlerin yok oluşu olarak görmeyin, eleman azaltımı gibi görün.

şimdi ölmek istemem

Her tarafta Kinyas ve Kayra

Hayallerde hayat gibi acimasiz...