Moja nazwa nie ma wiele sensu. Przed jakimiś tam wykładami zauważyłam w Tesco gruszkę Nashi (tzw. azjatycka gruszka). Potem wymyślałam nazwę na Wattpada, to przyszedł mi do głowy "AzjatyckiPomarancz".

Czytam prawie wszystko, co jest dobrze napisane (a czasem i to, co napisane gorzej), więc nie krępujcie się coś podlinkować, zwłaszcza dopiero rozwijające się opowiadania. Nie lubię fanfików, ale jak jest porywająca fabuła, to po prostu udaję, że bohaterowie to jacyś przeciętni Kowalscy.

Uwielbiam kryptoerotyki - książki mające ciekawą fabułę, intygę, podczas czytania których mogę się oszukiwać, że to na tej akcji mi zależy, a nie na soczystych opisach seksu. 

Lubię kryminały, romanse, soft porno, fantastykę, opowiadania historyczne oraz wszelakie miksy tych kategorii.

Dlaczego nic nie piszę? Cóż, przede wszystkim czas. Pisanie zabiera go dużo więcej niż czytanie, szczególnie jak jest się takim perfekcjonistą jak ja. Czasem coś naskrobię, ale nie uważam tego za dość dobre, by publikować nawet na Wattpadzie. Poza tym, jeden z moich sposobów zarobku to copywriting. Po sesji pisania za pieniądze, średnio chce mi się jeszcze gapić w klawiaturę. 

Absolutnie nienawidzę zjawiska masowego wydawania byle gówna z Wattpada w wersji papierowej. Ja rozumiem, że wydawnictwa patrzą tylko na kasę, ale to obniża poziom polskiej literatury do żenującego wręcz poziomu. 

Praktycznie nigdy nie nazywam choćby najlepszego opowiadania z Wattpada "książką". Musiałoby to być coś naprawdę napisanego przemyślanie, z rozbudowanymi opisami i realizmem w zachowaniu postaci (oh, ale mnie brak tego triggeruje). 

Uważam, że nierzeczywiste dialogi, brak rozbudowanego słownictwa i brak opisów to plaga Wattpada.

Jestem osobą bardzo krytyczną i wymagam niesamowicie wiele. Często piszę miłe komentarze, nawet, gdy coś nie jest aż tak wspaniałe, bo w porównaniu z całym tym szambem jest i tak ogromna różnica. Jakbym była obiektywna, objechałabym prawie każdego od góry do dołu.