AzraKck1419
Çok yorgundu. Beynini kaplayan, kaçıp saklanabileceği boş alan bırakmayan bir milyon düşünceyle savaşıyordu. Çok bunalmıştı. Her defasında kendini bir şekilde depresyon denen uçurumun kenarından çekip almıştı. Bazen bir kitapla, bazen bir şarkıyla, bazen bir sözle... Ama şimdi başaramıyordu. Ne yaparsa yapsın olmuyordu. Uçurum bataklığa dönüşmüştü sanki... Her kurtulmak için attığı adım onu biraz daha dibe sürüklüyordu. Artık nefes alamayacak duruma gelmişti. Uçurumdan kendi kendini kurtarabilirdin ama bataklıktan kurtaramazdın. Anlamıştı artık yardıma ihtiyacı vardı. Ama sorun şuydu: Onun battığı bataklık Dünya'nın en ıssız yerindeydi...
~Ben Azra~
28.06.2022
Eski yazılarımdan
sadecez3hra
@ AzraAta518 Bu yazıyı yeni görüyor olmak çok üzücü. Umarım aradan geçen bu zamanda her şey istediğin gibi olmuştur.
AzraKck1419
@ sadecez3hra Belki de haklısın bataklık hiçlikten daha idealdir. Başkalarını beklemek yerine kendini çıkarmalı o bataklıktan. Onu kurtarması için birilerini beklemeyi bırakmalı. Hayat beklemek için oldukça kısa. Aklına tek gördüğü bataklığın dışında kalan kocaman Dünya geldi. Eğlencelarle, kahkahalarla, başarılarla, zaman zaman üzüntülerle, acılarla dolu Dünya. Pes etmek için fazla erken dedi ve zihnini battığı bataklıktan sadecez3hra sayesinde kurtardı. Hayata karıştı ve kendine bir söz verdi. Başını gökyüzüne çevirdi. Sonsuz mavilikle buluştu gözleri ve kendi kendine asla pes etmeyeceğim, kendimi tüm saçmalıklarımla, iyi veya kötü yanlarımla kabulleneceğim, seveceğim. Kendim için bir şey yapmazsan kimse gelip benim için bir şey yapmayacak o yüzden pes etme zamanı değil ayağa kalkıp düşsem bile düştüğüm çukurdan kendimi kurtarıp koşma zamanı. Geçmişe takılıp kalmak ona sadece depresyon getirdi. Ama şunu unutuyordu. Geçmişti, geçmişte kalmıştı. Geçmişte kalan bir şey için neden kalbini yorup beynini zorluyordu ki. Geçmişi değiştiremezdi. Geçmiş geçmişte kalmıştı. Bu zamana kadar yaşadığı seyleri son bir kez gözden geçirdi, ders çıkarılması gereken yerden ders çıkardı ve Kendinin farkına varmasını sağlayan sadecez3hra 'ya teşekkür edip ileri doğru koşmaya başladı.
~Ben Azra~
sadecez3hra
@ AzraAta518 Belki de bataklığa batmak en iyisiydi. Zihnin yarattığı boşluğa kapılıp hiçliğe karışmamıştı çünkü. Belki de battığı bataklık, ona artık dinlenmesini ve derin bir nefes alması gerektiğini haykırıyordu. Belki de battığı bataklık onu kendisiyle buluşturacaktı. Bataklığa kapılıp gidenlerden bir daha haber alamamamız, onların kötü olduğunu düşünmemize neden olurdu genellikle. Fakat ya tam tersiyse? Ya insanlar battıkları o bataklıkta huzur buldukları için geri gelmiyorlarsa? Kormamalıydı, cesurca o bataklığın tafını çıkarmalıydı. Başkasını beklerse seçim hakkı olmazdı. Lakin gücünün farkına varıp, kendisiyle kucaklaşırsa her şeye göğüs gerebilirdi. Zihnin hiçliğinde kendisini bulmuş ve kendisini her şeyiyle kabullenip sevmiş biri olarak söyleyeceklerim bunlardır. Umarım kendinin farkına varırsın.
|Sadece Zehra'|