Postanowiłam, że wreszcie przestanę być anonimowa w ten śmieszny sposób jakim jest brak mojego opisu pod profilem. (Chyba, że zmienię zdanie i to usunę lub nie będę wiedziała co napisać.)
Wracając, (Nie mam pojęcia jak się opisać, co samo w sobie już w jakiś sposób mnie opisuje. Taki paradoksik.) humanistką na pewno nie jestem, heh, ale staram się COŚ (duże słowo) tworzyć i sprawia mi to przyjemność. (Nie znaczy to oczywiście, że piszę regularnie.) Nie lubię oczywistości i zwykle to co mówię lub piszę ma drugi, ukryty (za zasłonką) sens, pozostawiając również spore pole do domysłów, choć mam wrażenie, że ludzie odbierają mnie zbyt dosłownie (trochę to irytujące) i przez to mogę wydawać się czasami płytka, głupia i cholernie dumna (chociaż pewnie taka jestem, ale tego nie dostrzegam). Na chwilę obecną nic innego nie przychodzi mi do głowy, więc droga istoto, która to czytasz, musisz zadowolić się tym skrawkiem mojego umysłu, który Ci podarowałam. Smacznego.