Iste o gün, gözlerimi gözlerine tutuşturdum. Uzun uzun ama derinden baktım gözlerinin maviligine, okyanusu andiriyordu, sanki biraz daha ve boğulacak gibiydim, ama nasıl bir boğulmak dersin, belkide ölmek yalnızca bu kadar güzel gele bilirdi, boğulmak bu kadar huzur ve mutluluk vere bilirdi insana, sonra fransizlarin meshur sözünü andım " acı verici derecede güzel" iste bu sanki tamda ona aitti. Çünkü bu kadar güzel bir okyanus guzelligiyle tum yeryüzün de yaşana bilecek en büyük mutluluğu da , ona yaklaşan her kesi boğarak en büyük acıyı da tattiriyordu insana. İşte bu yüzden de, benim: " acı verici derecede güzel olan " tek sevdiğim, küçüğüm dü. Jiminim.." (zehirli okyanus)
