Hayat umutsuzluk bataklığından daha fazlası şuan balkonda otuyorum, bu yazıyı yazıyorum annem çekirdek çitliyor kardeşim de babam da namaz kılıyor . Sonra rüzgar esiyor burnumdan nefes alıyorum rüzgar saçlarımı alnıma getiriyor, uçuşturuyor . Gökyüzüne bakıyorum hafif mavi, pembe , turuncu. Sokak lambaları yanıyor . Babam namazını kıldı erkek kardeşimi parkın sahasından almaya gitti . Sonra karşı apartman bizim apartmanın perdeleri savruluyor . Kardeşim dilinde bir türkü söyleyip duruyor ve çekirdek citliyor . Ve ben yine derince nefes aldım . Annem babam konuşuyor mutfaktalar. Birazdan Ayağa kalkacağım balkonun en önüne oturacağım ve dışarıyı izleyeceğim. Biliyormusunuz ? Çok şey oluyor ama ayrıntı ile anlatamayacağım çünkü bir çok ruhuma dokunan an var bu rüzgar yüzümde ufalanan saçlarım bu huzurlu hafif mutlu halim arabaların hafif sesi öyle güzel ki hayat güzel rüzgar ağaç kokular sesler ve bir çok sey bunları yazarken gözlerim doluyor çok hafif hayat güzel arkadaşlar hafifliği hissetmek isteyene yoğun hisler hoştur ama yorar siz hafif olun tüy gibi ve üzmeyin kendinizi Yaradana sığının ,yüreğinizi serin tutun. Herkes siz gibi biz gibi herkes paramparça ama yinede siz yüreğinizi güzel tutun çünkü umut eden yaşayamaz karanlığa dağılan nefes alamaz bosverin aydınlık hep var her gecenin bir gündüzü var her sıcağın bir rüzgarı siz de kendinize tutunun çünkü rüzgar hala bu balkonda esiyor ve ben hala bunu yazıyorum lütfen kalbini rahat tutun. İyi akşamlar.