ეს ის დილაა, რომელიც არ იწყება გადახლართული ფეხების ფერთა კონტრასტით… თუმცა წარმოსახვა ჩვეულ დილებზე გაცილებით მძაფრია. თითქოს რომელიღაც, ძველი, მეტისმეტად სენტიმენტალური წიგნის პერსონაჟები ვართ,რომელიც ამავე რომანიდან განგვდევნეს და მოვხვდით იქ, სადაც არ უნდა ვიყოთ. ან იქნებ სწორედ იქ ვართ, სადაც უნდა ვიყოთ, გასაღებების აცმა ხელში გვიჭირავს და უბრალოდ გვეზარება ცხვირწინ აღმართული კარისთვის შესაბამისი მათგანის მორგება?