Bazen bir insan kim olduğunu bilemez. Nereden geldim, nasıl bu haldeyim diye düşünür durur. İşte ben şu an tam oradayım ve biliyor musun hep kırıldım en sevdiklerim tarafından. Gitmem diyen herkes gitti, bu sefer yalnız değilsin ben buradayım diyen hiç kimse yanımda yoktu ve en önemlisi seni seviyorum diyen kimse beni sevmedi. 

Biliyor musunuz ? Artık fazla bir şey beklemiyorum hayattan. Biraz kitap, bol bol kahve ve bir kaç tane gerçek arkadaş. Onu da geçtim sadece ben olayım ve yalnız kalayım. O kadar kırılmışım ki insanlara güvenemez durumdayım, o kadar yorulmuşum ki ayağa kalkamaz durumdayım. Ben nasıl bu haldeyim bilemiyorum ama sizden çok daha kötü durumdayım ve hep o durumdaydım. Nasıl diye sormasın kimse ben sadist bir ruhta saklı kalmış küçücük bir kız çocuğu olarak kalacağım. Ve siz insanlar hep beni iyi sanıp ardınıza bakmadan gideceksiniz. 

Sorun olur mu artık hayatımda bilmiyorum. Ama şundan eminim kocaman hayatta ben çok kötü durumdayım. Kimsem yok yanımda bana sadık artık aramıyorum zaten ama tek bir şey söyleyebilirim hayat tecrübelerimle. 

SABRET YARINLAR, DÜNLERİ UNUTTURACAK :)