******
"Artık dayanamıyorum matmazel. " dedi ve şöminenin kenarına geçip,soğuktan donmaya yüz tutmuş ellerini dans eden alevlerin üzerine tuttu.
Elinde,sıcaklığını halen korumakta olan kahvesi vardı kadının.Gözleri önce boş tavanda gezindi.Ardından yerde oturan adama çevirdi safir mavilerini.
"Bu da geçecek." Dedi kadın,klasik teselli cümlesini kullanarak.
Derin bir iç çekti adam,ve sözleriyle kustu tüm kederini.
"Sırtımdaki bıçaklara,ve kalbimdeki yaralara artık tahammülüm yok.Sarılacak kimsem kalmadı matmazel.Elimi uzattığım herkes,sapladı tırnaklarını tenime.Neden Matmazel? Neden tüm nefretlerini benden çıkardılar? Neden bir kez olsun,düştüğüm halde tekme atmak yerine,elimden tutup kaldırmadılar? Neden biri gelip "Ağlama değmez ." Demedi." Gözleri dolmuş bir şekilde,kısa süreliğine sustu adam.
Sonra konuşmaya devam etti, bu sefer daha hüzünlü bir ses tonuyla.
"Çünkü değerdi,biliyorlardı."
____
Īnsanlar neden yalnız gezerler biliyor musunuz?
Çünkü kimse yan yana yürüyecek kadar güvenmez birbirine.
Çünkü insanlar çıkarlarını düşünerek değer verirler size.Yani size siz olduğunuz için değil,onların amaçlarına ulaşmalarında bir köprü olduğunuz için severler.Sonra hikayeyi biliyorsunuz zaten,biri gider Birileri kalır.
Siz genelde kalan olursunuz.Koskoca şehirde,yalnız kalırsınız...
Ama " Daha samimidir yalnızlık,samimiyetsiz insanlardan."
Şimdi,
Hayattan bıkmış bir kız düşünün.Kaybedecek hiç bir şeyi yok.Çünkü kendinden başka kimsesi kalmamış.Kendjne de daha fazla sahip çıkamamış olacak ki intihara kalkışmış.
Aldı kalemi,elleri son kez bir kalemi tutacaktı.Sevdiği birinin ellerini değil.Gözünden süzülen yaşları,elinin tersiyle iterek bir kağıt aldı.
"Intihar etmezdim." Yazdı mektubun başına.
Ardından ekledi.
"Sarılacak kimsem kalmadı Tanrım,kollarını açar mısın? Sana geliyorum..."
Bu dünya'ya sığmadı o,
O da,toprağa sığındı...
Farkı hikâyelerdi ikisi.Ama bence bir şeyler ortaktı...
