Ben bir düşünce işçisiyim. Hayat yolunda öğrenciyim.

Bazen çalışkan bazen tembel, gittikçe daha meraklı, üretken.

Ürettikçe doluyor, doldukça taşıyorum. Ben bunu hep yapıyorum.

Öğrenmenin sınırı yok diyorum. Sınırı ancak ben koyuyorum, bunu biliyorum.

Sınırsızlık gözümü korkutuyor. Sınırlılık beni kısıyor.

Böyle bir beşikte aşağı yukarı salınıyorum.

Dengeyi nerede buluyorum ona bakıyorum.

Bazen içimde, kendimde, bazen dışarıda, dünyevi hayatta.

Kendim için ‘yapmak’ zamanından ‘olmak’ zamanına geçişi gözlemliyorum.

İşte ben şu an böyle bir eşikte duruyorum.

Eşiğin öbür tarafına geçtiğimdeyse, yolculuğumun hep sürmesini diliyorum. Varılması gereken limanların olmadığı denizlerde, sürekli yelken seyrinde.