Benkarma

Her zamanki gibi canlı olduğumuzu hayal ediyorum. Son sigaran parmaklarımızın arasında yanarken sanki hiç gitmemişsin gibi.

Benkarma

Sanırım intihar edeceğim. Artık elimdeki son şeyide kaybettim, kaybedebileceğim hiçbir şey kalmadı. Yaşamak için bir sebebim kalmadı. En dibe battım. Korkmuyorum. Ama ya annem? Anneme ne diyeceğim? Başaramazsam ne yaparım? Her zaman eğlenceli ve mutlu gözüken tek kızı ve erkek kardeşlerine bakarak ona yardım eden en büyük çocuğu olmadan ne yapar? Beni hemen unuturlar mı? Yoksa ailem zarar mı görür? Bilmiyorum... Peki dedem ve anneannem? Onlar zaten çok hastalar... Bir de onları tek kız torunlarının ölümü ile yıkmak gibi bir hakkım var mı? Beni anlarlar mı? Arkadaşlarım? Beni kaç sene içinde unutacaklar? Belki birkaç aya unuturlar. Belki de bir kaç yıla? Peki o hoşlandığım kız? Hiç bilecek mi ona ne kadar aşık olduğumu? 3 yıl her gece onu düşünerek belki bir gün beni görür diye her gece heyecanla beklediğimi öğrenecek mi? Peki en yakın arkadaşım? Zaten ilk aşkının peşinde koşarken yanında olmadığım için beni suçlar mı? Benden nefret mi eder? Benim için üzülür mü? Onun aşk hayatını da mahveder miyim? Peki arkadaş grubum? 8. Sınıfta tanışmıştım onlarla. Beni her gün mutlu ettiler. Hep yanımdalardı... Yine beni ziyarete gelirler mi? Mezarıma belki bir lavanta dikerler mi? Ya da bırakılır mıyım? Arkada mı kalacağım herkes için? Arkadaş grubum dağılacak mı?

Benkarma

@ Benkarma  Hayallerim ve hedeflerim benim 3 yıldır tek motivasyonum. Resim çizecektim ben güzelce belki de? Eğitimsiz olmama rağmen yetenekli oldumu söylüyorlardı. Onlardan ama çoktan vazgeçmem gerekti. Şimdi çlümce herkes için geride mi kalacağım? Unutulmak istemiyorum, herkesle mutlu olmak istiyorum... Bende içten gülümseyebilmek gülmenin gerçekte nasıl hissettirdiğini bilmek istiyorum. En azından bir 10 yıl kadar yasımı tutsalar olmaz mı? Beni özlesinler istiyorum. Çok yalan söyledim.. yalanlarım affedilmez. Beni affederler mi? İclal benim ilk aşkım, birtanecik sevgilim... Aklımı çok karıştırdın, ben de senin aklında ufacık yer edinebilseydim ne mutluydu bana. Hatırla beni istiyorum. Sen 9. Sınıftın, serviste ortaokullu olmasına rağmen lise forması giyen hiç sesi çıkmayan bir kız vardı hatırlıyor musun? Nereden hatırlayacaksın ki, 3 sene geldi geçti üstünden. Suçluyorum kendimi hep korkaklığım yüzünden. Bazenleri yanıma otururdun... İşte o günler benim için en güzelleriydi hayatımın. O zamanlar senin sayende ilk defa birşeyler hissedebilmiştim o karamsar duygular yerine. Üzüntü değildi. Endişe değildi. Korku değildi. Öfke değildi. Ne olduğunu bilmiyorum sevgilim bu his benim hissettiğim ilk güzel şeydi. Sevgi ve mutluluk sözcüklerini hiçbir zaman kavrayamamıştım tam olarak bu yüzden bu his ne hiçbir fikrim yok ama eğer bilseydim sana kesinlikle seni sevdiğimi söylerdim.
• Contestar