De woorden die je sprak zijn op.
Mijn genoegen vinden geen plaats meer in de tijd. de stilte doorbreekt de kilte en het geluid haalt de snelheid in. Dagen en maanden vliegen voorbij en elke seconde weegt zwaar door.
Ik wil verliezen maar ik moet vechten.
Mijn persoonlijkheid crëert een naïef ondertoontje en mijn voeten kunnen mijn grote last niet meer dragen. Ik heb geen spijt maar ook geen voldaan gevoel , ik ben niet gewonnen maar verloren kan ik ook niet zijn. Er volgt nog een lange weg en op die weg neem ik graag een koffer mee , gevuld met een extra dosis moed om de wereld aan te kunnen. Regeren over dit zal me nooit lukken, daarvoor ben ik te nonchalant.
