Söyleyemediklerimin ruhumda birer acıya dönüşüp hayal dünyama yansımasıydı kaleme aldıklarım. Bedenimi hapseden kalıntılar gitgide beni kemiriyordu. Sessizliğimden korkulmamalı. İç dünyamda bir şeyleri canlandırıyor, tartışıyor ve bitiriyordum. İzini, kalbime acımasızca, kan akıtarak mühürleyen ve sessiz çığlıklarıma sebebiyet veren geçmişim bana hayatı öğretmişti. Yazdığım her şeyde biraz geçmişim, biraz geleceğim ve biraz da harabe olan zihnimden alıntı yapıyor harflerin arasına sıkıştırıyordum. Önce beynimde sonlandırıyor sonra da mezar taşını kalemimle hazırlıyordum. 
Kalemime öncü olan hayali karakterler aramızda dolaşıyor olabilir. Bana yaşattıkları ve damarlarımda hükmü geçen insanları yazdıklarım arasında bulabilirsiniz.