"Ölümün olduğu bu dünyada, hiç bir şey çok da ciddi değildir aslında..."- Franz Kafka..........                   



Ben kim miyim?...
Aslında hepiniz beni oldukça iyi tanıyorsunuz... Hani küçükken uykunuza kadar size eşlik eden karakterler vardır ya... İşte ben onlardan biriyim...
Ben Alice'im... Hani şu Harikalar Diyarında olan...
Aslında oldukça sorunlu hayatım var. Ama benim için hazırlanmış ufak bir kapı var bu sorunlu hayatımda...
O kapıyı açabilmem için ise anahtar olarak mor bir kalemim...
Mor kalemim ve kağıtlarım birleşince unutuyorum tüm o sorunları. Dalıyorum Harikalar Diyarına...
Tüm sorunlarım siliniyor aklımdan. Asıl hayatımı yaşıyorum orada.
Kısıtlanmış tüm duygularımı hissediyorum.
Kurtuluşum olarak adlandırıyorum ben orayı , hayattan soyutlandığım tek yeri...
Asıl arkadaşlarımı , dostlarımı orada ediniyorum... Şu kirli ndünyadan, yalnızca orada temizlene biliyorum...
Ama biliyorum her zaman ki gibi oradan da gideceğimi. O sorunlu hayatıma geri döneceğimi. Ne kadar sonuç bu olsa da o diyarda yaşadıklarım mutlu ediyor beni. Bir nebzede olsa azaltıyor sorunlarımı.
En önemlisi de rahatlatıyor beni...
Kimi zaman bi macera oluşuyor kalemimin ucunda. Kimi zamanda bir aşk...
Hepsini teker teker yaşıyorum... Mor kalemimin ucunda beliren karaktere bürünüyor ruhum. Kimisinde acı çekiyor, kimisine de mutlu oluyorum.
Ama o dünyadan çıkınca zedeleniyor ruhumu gerçekler... Orada herşeyin sonu mutlu biterken burada sadece bir sona dayanıyor hikayeler... ÖLÜM ve YALNIZLIK...
İşte ben buyum... Sorunlarım olduğu halde Harikalar Diyarına dalarak dalarak başkalarının sorunlarına yardımda bulunan küçük kız Alice'im...
O diyarda yüzlerce arkadaşı olup , şu kirli dünyada tek arkadaşı YALNIZLIK olan Alice'im....
Ailesinden bile dışlanan küçük kızım...

" Ne zaman mutlu olmaya 'kalksam'  otur , diyor yalnızlığın, otur".  K. İskender ....

.... Oysa ben sana İstanbul derdim. 
Onun kadar derin ve yalnız sevdim.....