...

"Senin karşında kim olsa, Jungkook," diye başladı cümlesine, adını duyunca istemsizce ona döndü Jungkook da."Sevgisi yetersiz gelir."
          
          Jungkook neredeyse gülecek gibi oldu, hatta bir saniyeliğine güldü de. O saniyelik hareketi, gözyaşlarının yanaklarına düşmesine sebep oldu. Burnunu çekti."Bu bir iltifat mı?"
          
          "Değil. İltifat olmanın yakınından bile geçmiyor."
          
          Jungkook sessizce sigarasından derin bir nefes aldı, yanan izmaritin ince çıtırtısı duyuldu.
          
          "Sen aşkı da, sevgiyi de ızdıraba dönüştürüyorsun. Acıdan başka bir şey değil bu, başka bir şey getiremez."
          
          "Senin için de mi?" Jungkook'un fısıltıyla sorduğu soruda öyle bir ton vardı ki, kalbinin binlerce parçaya bölündüğünü hissetti Taehyung. Suçlu bir çocuk gibi çıkmıştı sesi. Korkuyordu.
          
          "Benim için de."

"Ağladı bile. Ve ağlarken ölmek istemiyorum, dedi. Aslında ölmekten korkuyorum bile ama ömrümü burada yalnız başıma geçirmek de istemiyorum ben Sejun, dedi."
          

Bir dahakine karşılık vermeyeceğin bir  eylem başlatma Kim. Ben taştan değilim.

Kont Jeon aklımda bir zehirdi. Ben ise zihnimdeki en büyük günahkar.

İsimsiz'in şehveti şiddetin ta kendisidir.
          
          Ruhunu satmadan bir tapınak rahibesi, erkek eli değmemiş  kendi kendisinin kutsal fahişesi , İsimsiz, nasıl da çevirmiştir başını bana, zümrüt gözleri günahla bakar, her bir köşe bucağıma.

Aşk, toprağın altında Jeongguk.

Silinmiyordu aklımdan Günahkar.
          Günahları, günahlarım.....

Bana sakın yaklaşma. Bundan sonra mutlu olmayı hak etmiyorum. Ve sen de her şeye rağmen mutluluk demeksin.

-Büyüyeceğim.
          -Herkes büyür zaten. Sen güzel büyümeye bak.
          -Senin gibi biri olacağım.
          -Pisliğin tekiyim, sakın bana benzeme.
          

"Koşuyorum.
          Sanki bu mümkünmüş gibi."