...

Bir dahakine karşılık vermeyeceğin bir  eylem başlatma Kim. Ben taştan değilim.

Kont Jeon aklımda bir zehirdi. Ben ise zihnimdeki en büyük günahkar.

İsimsiz'in şehveti şiddetin ta kendisidir.
          
          Ruhunu satmadan bir tapınak rahibesi, erkek eli değmemiş  kendi kendisinin kutsal fahişesi , İsimsiz, nasıl da çevirmiştir başını bana, zümrüt gözleri günahla bakar, her bir köşe bucağıma.

Aşk, toprağın altında Jeongguk.

Silinmiyordu aklımdan Günahkar.
          Günahları, günahlarım.....

Bana sakın yaklaşma. Bundan sonra mutlu olmayı hak etmiyorum. Ve sen de her şeye rağmen mutluluk demeksin.

-Büyüyeceğim.
          -Herkes büyür zaten. Sen güzel büyümeye bak.
          -Senin gibi biri olacağım.
          -Pisliğin tekiyim, sakın bana benzeme.
          

"Koşuyorum.
          Sanki bu mümkünmüş gibi."

"Elimdeki ağrı kesici kutusuna baktım. Vücudum hasta değildi, benim canım ağrıyordu."

"Ve eğer insan anlaşılsaydı sözleriyle, hislerini resmetmeye ihtiyaç duyar mıydı? Ritimler çıkar mıydı o zihinden, iki dansçı sahnede topukları kanayana kadar koşar mıydı?"