Ve insandı en büyük tezatlık.
Karanlık gökyüzünde parlayan ay ve yıldızların oluşturduğu zıtlık, bir o kadar da güzel bir manzara olabilmesine rağmen...
İnsan ölümsüz gibi davranarak sürerdi hayatının sefasını ve cefasını, sanki içtiği suyun birden soluğunu kesmesiyle bile ani bir veda etmiyecekmiş gibi. Sanki yarınlar onun için hiç bitmiyecekmiş gibi sözler verirdi. Ve bu güzel değil belkide komik bir manzaraydı, gözlerini dikmiş olan ölüm meleği için.
-BlaCloud