∞

"Ben sana aşığım." Dudaklarından dökülen birkaç kelime donması için yeterliydi. Özgüvensizdi o an ama sadece içinde kalmasın istiyordu. "Ben seni çok sevdim buna aşk mı denir bilemiyorum ama eğer bir tanımı varsa o da aşktan daha ötede birşeydir." Kadının ellerini sıkıca tuttu, parmak boğumları yumruk yapmaktan kırmızılaşmış yerlerini öptü. Kendi iç sesinin alaycı aşağılayışını unutturmaya çalışıyordu. O aşıktı ve seviyordu. Vicdanı olmayan bir lord bir tek vicdanını merhamet nedir bilmeyen bir leydi için açığa çıkarıyordu.

Bir cumartesi sabahı, saat 3 civarı. Ocak bir tütün gibi musluktan akan suysa boğdurucu. Menteşesi gıcırdayan kapıdan gizli bakışların dahi komik. Gözünün altında büyük bir kesik var üstü kapatılmış. Kıyafetlerin kış ayının ortasında sokağı salınmış bir beyaz gömlek gibi ip ince. Kalbinin ritimleri düzensiz çünkü onu mağdur eden bir ruh var içinde. Bedenine sürtünen tense korkunç derecede güzel. Seni bir günaha itmiş gibi alev almış boynun. Ellerini hareket dahi ettiremiyorsun ki yorgun olmalısın. Boğuşacağın onca şeyi düşlemek çok yorucu olmalı. Senin için. Koltuğun kırık tahta bacaklarına her yaslanışında içinde küfür gibi çıkan onca mırılıltıyı duymaksa, yanaklarımın içini saatlerce ısırarak parçalayışımla eş değer.

Adaletin ilk günü, gördüğünüz tek kişi benim. Sizin cılız bağırışlarınızdansa karşınıza çıkacak her kişiden sakının. O gün duyularını zaafı olarak kullandığınız o kadın her birinizin sesi olacaktır. Siz öleceksiniz ve dirilişi olmayan bir yoklukta boşluğa süzüleceksiniz. Sakının, korkun çünkü insan ilk defa yaşayacağı şeylerden korkuyu buram buram çekmeli. Hatırlarsanız aynı şeyleri yaşattığınız biri vardı. Onun yarası kapanmamışken sizlerin yarasını ateşle yakılacaktır, acı tabakanızı soyutlayacak kadar sona geldiklerinde ise tekrar diriltileceksiniz ama yeni bir yaşam için değil acının devamını çekebilmek için. Sorun sizde değil müsvedde beyinlerinizde. Bugün büyük gün. O kadın karşınızda işte. Titreyen bacaklarınızı masanın altından göremesem de çoktan soludum kalp ritimlerinizi. Şimdi susmayın, ben konuştuğum kadar sizlerde konuşun. Kalkın, omuzlarınızı dikleştirin ve tam karşımda durun. Deneyin, konuşmak için çabalayın. Kekelemeyin çünkü acizliğiniz ortadayken kendinizi daha fazla rezil etmeyin. Rahat olun, ne de olsa o gün azabınıza mahrum bıraktığınız insanların yüzlerine gülerken fazla sarhoştunuz. Şimdi nerede kadehleriniz? Sizlerin beyinleri sarhoş. O geceyi hatırladınız mı? Kumarın en büyüğü benim üzerimden oynanmıştı hatırlatırım. Kuklalarınızı oynattınız. Şah mat. Hiçbir şey bitmedi. Yıllarca susmuş olan bu kadın haklılık payı olan herkesin gürleyen sesidir. Beni alt ettiğinizi sansınız değil mi? Fazlaca yanılanlardansınız. Unutmak sizler için bir ahmaklıktır. Gücümü almış olabilirsiniz, defalarca beni öldürmüş olabilirsiniz, zihnimi lanetlemiş olabilirsiniz ancak tanrı beni diğer dünyaya alana kadar karşınıza çıkmaya devam edeceğim.

Senle bulunduğumuz her bir dakika gri gökyüzümüz bize güneş açacak.

Senle bulunduğumuz her saniye kursağımdaki yumru içime gömülecek.

Senle bulunduğumuz her salise kalbim kan pompalamak için daha fazla çabalayacak.

Lanet bir burukluk var zihnimde. Öyle çok dolanıyor ki aklımda, halbuki boş. Vazgeçmeliyim mantıksızlıktan ama üzerimde bir yük, kaldırılacak gibi değil. Yardım etmek için uzatılan tüm eller havada.

Biz bittik.

Kitaplarımın sayfalarının arasında kurutulmaya yüz tutmuş çiçekler gibisin, göremediğim bakışların hayallerime birer sunak. Tutulmuş zihnim günden güne daha çok hapsoluyor sana. Her kelimen içime işliyor. Tarifi yok bu duygunun ama senin sayende tarif edebiliyorum. Yaramaz değilsin aksine bir kor gibi delicisin. Delirmiş gibiyim ama itiraf edemiyorum. Şah damarımdan daha yakınımda durduğunu hissediyorum. Nasıl başardın bunu? Sorsam verebilecek bir cevabın varmı acaba? Ya da benim sorabilecek cesaretim kaldı mı sana..