□Kalabalık caddelerden geçiyorsun,kırpışan binlerce gözün içinden..
Bir çocuk görüyorsun, olabildiğince yalnız..
Tutmuş şehrin elinden denizlere yürüyor.
Gülümsüyorsun ona.. 

Sen o çocuksun şimdi; ürkek, telaşlı .
Hiç bişey yok ki şimdi önünde uzayıp giden sokaklardan başka Yan yana yürüyoruz seninle , yana yana ..
Ama bundan haberimiz yok! 
Sen küçücük bir kadınsın avuçlarıma sığıyor yüzün..
Bakıyorum ellerime ,yoksun !
"Git!"diyorsun; kalıyor yüzün..
Ben hangi sokağın köşesini dönsem sen bir yokuşun başında kayboluyorsun .
Sokaklar..
Muzip çocuklar gibi yer değiştiriyor içimizde bir anlamı olmalı bunca geç kalmışlığımızın diyorum bir anlamı olmalı ellerimin ellerini bir körler gibi arayışının..
Şehrin seni masalladığı o çocuğun rüyasında uzanıyorum ellerine 
Oysa benim ellerim korkuyor ellerinden..
Gözlerim korkuyor gözlerinden..
neden bu şehir, bu sokaklar, bu gökyüzü seni adımlıyor?
Seni! Yasağını sayıklarken durmadan kulaklarıma ama neden denize koşuyorum? 
Çünkü yasaklanmış bütün aşkların gölgesi denize düşer..

■ ■ ■  

●○●●○●○●●○○●○●○●

■ Merhaba ben Elif,

□ Kitap okumak benim için bir yaşam biçimi kitap okurken o dünyada kayboluyorum.
■ Hikâyemi okuyup oylarsanız yorumlarsanız sevinirim :D