Hayallerini bulutlara bağladı gökyüzüne bıraktı.Bir harita buldu, yağmurun dinmesini beklerken.Bir kadının çığlığı yankılandı,haritanın yalnızlığa çıktığını öğreten. İmkansızlığınsa sevgi olduğu duyuldu.Kıyıya çarpan, dalgaların sesi ruhunu dalgalarla savurdu.Kitaplarda çevrilen sayfalar,ıslak kaldırımlar.. Sessizliğe adadı ruhunu.Sonu yalnızlığı oldu.

-Veda etmeden gidilmez çocuk. 
 Bu vedadan sayılmaz çocuk.
                                                              Cem Adrian.
-Yıldızlara uzanan ellerimde bir isyandır yalnızlığım.-