B-Z-K

Herkes den bıktım herkes den nefret ediyorum...
          İnsanlıktan anlamayan insan görünümlülerden de beni bu hale sokanlardan da bu halde bırakıp yüzsüzce hala nefes alabilenlerden de nefret ediyorum hakkımı da helal etmiyorum:,(((

Zaman akıp gider iken biz yerimizde sayıyoruz mutlu gün 1 mutsuz günler sürekli devam edip duruyor bu yörünge de 
          Ve........
          Delirdim sanırım ne derman ne takat bu yolda yürüyecek hiçbirşeyim kalmadı.
          İnsanlara bile tahammülüm kalmadı öfkelerim çoğaldı..
          Herşeye herkese öfkeliyim en çok da kendime hala devam ettirmeye çalıştığım, bişeyler olcak herşey yoluna girecek diye kendimi kandırdığım için...
          Olmayacak bir hayale aldandığım için......

Bir şeyler iyiye gitmek yerine kötüye gidiyorsa sorun nerde aranır kişilerde mi yoksa olaylar da mı ?
          Peki çözüm bulmak olmuyorsa konuştukça bir yere varılamıyorsa ne yapılmalı?
          Gitmek çözüm değilse de kalmak da bir işe yaramıyorsa neresinden tutulmalı?
          Yıkık dökük bir pasta gibi hissediyorum neremdem tutsam ordan parçalanıyorum.
          Ve ne yazık ki yeni bir pastaya dönüşecek ne takatim ne de sabrım kaldı... :(

Zehir olmuş bir ömür buda geçer mi denilecek bir yaşam, herkese göre ağırdır yaşadıkları benim ki artık ağır olmaktan çıktı. Ne bu yolda yürüyecek takatim ne de sabrım kalmadı. Nefes almak bile zor geliyor tahammül ise yok denilecek kadar az!!!!
          İyi değilim hem de hiç buda geçer mi kapanır mı yaralar yoksa zaman geçse bile hala kanamaya devam eder mi??
          
          Eğer vicdanınız var ise kimse de kapanmayacak yaralar açmayın!!!!!!!!!!
          

Bugun yine o günlerden biri yaptıklarını iyilik zanneden insanlar yüzünden böyleyiz kimse kimsenin aile hayatına burnunu sokmamalı 
          Yoksa aile diye birşey kalmayabilir!!!!!!
          Heryerde bir menfaat var kimse kimse için sebepsiz iyilik yapamaz bu saatten sonra herkes böyle gözümde

Tarifsiz duygular içerisindeyim bir yanım pişman bir yanım bir o kadar hüzün ve üzüntü içinde çaresizliğin resmini çiz deseler bu durumu çizerdim kimseye anlatamadığım yazamadığım gibi...
          Çaresizlerin yardımcısı Rabbim duy sesimi :((

O kadar daralıyorum o kadar bunalıyorum ki derdimi anlatacak bir insanoğlu bile bulamıyorum çünkü anlayacaklarını sanmıyorum ...
          Rabbim bende sana arz ediyorum sıkıntılarımı, dertlerimi, üzüntülerimi, kederlerimi al götür gönlüme ferahlık ver aminnn...

Kimseye anlatamazsın anlatsan anlarlar mı bilemezsin sadece içine atarsın zaten çoğu kişide olur ya sonra büyük bir patlama en ufak meselelerde...
          Olaylar hep aynı şekilde devam ederken şu soru yer eder aklında artık "sorunlu muyum"
          Zihnin artık tek bişey fısıldamaya başlar sana "sorun sensin"....