Bu kitaba bayılıyorum. Ama en çok yazarına. Sadece konusu ile değil içine kattığı binbir tavsiye ile de bir kitap. Ben Aysima ve Ferhan'ı okuyarak o kadar çok şey öğrendim ki. Onlar bana hiçbir şeyin aceleyle olmayacağını zamana bırakıldığında her şeyin yavaş yavaş ve emek emek en güzel şekilde işleneceğini öğrettiler ve tabi Serpil,Faruk,Feride,Sarp,Aytekin, ve Elif'te (hatta bütün karakterler ❤️) Aslında her karakterden bir şey öğrendim. Ben çok aceleci ve her şeyin hemen olmasını isteyen bir insandım. Bazı yaptıklarımın güzel olacağını düşünerek hemen tak diye yapardım ama getirdiği zorlukları hesap etmezdim. Bu kitap zamana bırakmanın, bekleyince ve sabredince her şeyin daha da güzel olacağını öğretti bana. Üzüldükce de okur ve bu kitaptaki karakterlerden güç bulurum. Bu kitap aslında bize binbir şey de öğretiyor. Yazar bu kitaptaki işleyişleri yazarken karakterlerin düşüncelerine o kadar önem vermiş ki, yukarıda da bahsettiğim gibi hepsiyle bütün duyguları yaşadım. Mesela kitapta bir olay geçiyor ama o sırada çok üstünde durmuyorsun fakat karakterlerin düşünceleri insana 'a evet, aslında benim göremediğim bu olayda dikkat edilmesi gereken birçok şey varmış' diyorsunuz. Üstelik yalnızca bir kitap. Ama yazar 'aman buna gerek var mıydı bunu da yazmayayım' dememiş ve her ayrıntıyı yazmış ki doğru olan bu. Sanki bu bir kitap değil de birinin gerçekte olan bir hayatı gibi yazmış. Bir karakter üzüldüğünde sizde üzüldüğünüzü hissedebiliyorsunuz. Hatta ve hatta en önemlisi ilaç gibi. Hani her insanın olur ya bir dönemi,kimse yanında olmaz,birine derdini anlatmak değilde anlaşılmak ister ve gerçekten bu kitap tam da onlarda ilaç oluyor. İlla bir karakterde kendinizi buluyorsunuz. Ben bütün karakterlerde bir parçamı buldum. Çok uzun tuttum biliyorum gerçekten yazmak istedim. Kimsede yanlış anlamasın,iltifat etmiyorum veya yazarla bir kez olsun konuşmuşluğum yok. Son olarak diyeceğim tek şey bu kitabı okuyun, ne demek istediğimi o zaman anlayacaksınız. ❤️
