Eyy gözlerinin kömür karasından, göz menzilime hudut çizdiğim sevgili. Bir gece düşlerimden düşüver avuç içlerime, nefes ol dol ciğerlerimin her ucra köşesine. Yıldızlar toplayalım, Ay'la hoş beş edip, gökyüzünün siyah örtüsünü çekelim üzerimize. Sen bana yastık ol, ben sana döşek. Sabaha sağ çıkmayacağımı bilsem de, sen gel. Yeter ki gel bir gece.
Her vedâyı bir bitiş sanma. Çiçek kurur, tohum verir, tohum çiçek açar yeniden.
Beni hiç unutma ikindin güneşim. Bu bir vedâ bile değil ama, sen yine de kendine iyi bak, öpüyorum gülüşünden...
Kitabımı inceleyip eleştirilerini belirtir misin?