Tam hayatımı yoluna soktum çok şükür rahatım artık diyorum başardığıma inanıyorum sonra öyle bir konuşma geçiyor ki aynı yerdeyim diyorum. Hiç bir şey değişmemiş her şey o olayın ilk ânı gibi.
Öyle kördüğüm,
Öyle çıkmaz sokak,
Öyle acımasız,
Öyle can yakıyor.
Bunların içine kendimi yerleştirip evet ben buradayım diyemiyorum. Neden?
Neden kendimi bulamıyorum bilmiyorum. Ama tıpkı o savaşa daha önce girmemiş gibi yeniden savaşmak için de kendimi hazırlıyorum. Ne zaman biter bu savaş onu da bilmiyorum....