Herkes kaldırabilir hayatında bir parça acıyı. Umutlarının , hayallerinin , düşüncelerinin bir noktaya kadar devam ettiğini hissettiğinde bile . Edindiği büyük acı karşısında çaresiz hissetse  de mutlaka o acıyı kaldırır . Ve zamanla herşeyin geçeceği söylenir . Her acının bir sonu olduğunu .
 Ben kalıplaşmış ince fikirler üzerine kurulan düşünceleri  haklı bulmuyorum . Kendi fikirlerimi hayatımın baş köşesine koyarak ona göre yaşıyorum .  Benim sizden istediğim düşünürlerin fikirlerini bile sadece kendi düşüncelerinizin sınırına gelebilecek kadar kabul edin.  Hayattaki her acının sizde ki yeri sadece ilk gün ki gibi acıtmadığı . Zaman ilerledikçe acı da geçmez . Sadece göğüs kafesinin hissettirdiği acı hafifler . Günler geçtikçe azalır acı . Asıl kural budur . Benim fikirlerimi de kabul etmeyin. Oturun ve kendi düşüncelerinizi ortaya koyun , ona göre yaşayın . Başka biri de '' Acılar zamanla geçmez , zaman acılarla geçer . '' der . Şimdi oturun ve acıların sizde oluşturduğu izlenimleri sözlere dökün . Kendi düşüncelerinizi yazarak yaşayın . Hayat bir sözün doğruluğunu hissettiğin zaman ki duygu değildir . Doğruluğunu kabul etme . Benim yazdıklarımında . Bir gün Nazım Hikmet ol , bir gün Sarah Jio , bir gün Zülfü Livaneli , bir gün de Jojo Moyes . Şimdi kuralları at ve ruh haline göre her gün başka birine dönüş , kendini ara , kendini bul . Sonunda dönüp dolaşıp yine kendi fikirlerine aşık olacaksın . :)
Beyzanur Kavaklı