..?

Herkese tavsiye verebilen aklım bir kendimde işe yaramıyor, terzi kendi söküğünü dikemez misali.

Keşke karşıma çıkmayı bırakıp bir anda yok olsan hayatımdan. Seni görünce bir şeyler tetikleniyor sanki, hayatımda öyle berbat bir yerdesin ki anlatamam ama gelirsen git diyebilecek iradeye sahip miyim bilmiyorum.

Şimdi daha iyi.

Hoseok geldiğinde değiştireceğim hesabı diye söz vermiştim, sanki dün söz vermiş gibiyim. Büyüdüm ama büyüdüğümü fark etmek çok çok garip.

Korkuyorum. Yarın öbür gün bana veya yakınlarımdan birine böyle bir şey olması ihtimalinden. O kızlardan biri olabilme ihtimalinden çok korkuyorum. Çok sevdiğim insanlardan birinin ölmesi ihtimali bile beni korkuturken, onların katil olabilmesi düşüncesi beni kahrediyor... Doğduğum ayın zehir olacağını biliyordum küçükken. Nefret ederdim doğum günlerinden. Şimdi doğum günümde bir kaç gün kala tekrar nefret ediyorum bu aydan. Tek isteğim kaçıp gitmek buralardan, ne buradan bana bir hayır gelir ne benden buralara.

Ben nefret ve sevgi arasındaki o çizgide durmam, ben her zaman sevgideyimdir. Ne olursa olsun hep sevgide kalırım. Sonra bazen bu gece hissettiğim gibi hissederim, tüm insanlıktan nefret ederim. Senin yüzünden, onların yüzünden. Bu zamanlarda aklıma gelmenden daha çok nefret ederim. Çünkü ben seni silip attım, aklıma gelmemen gerekirdi. 

Her şey üst üste geldiğinde aklıma girip her şeyi daha da mahvettiğin için nefret ediyorum senden.

Ellerimi bıraktın, ben uçup gittim ve kırıldım. Sense bunların hiçbir zaman farkına varamayacak kadar uzaktın benden. Merak ediyorum, biliyor musun doğum günümü kelebek? Yazdığım o basit kelebek hikayesinin gerçekleşmesine sebep olduğun için nefret ediyorum senden. 

Annem bana ben senin yerinde olsam yok olurdum dedi, ben ben olarakta yok olmak istiyorum.

Ben yoruldum, ben cidden çok yoruldum.