Anısı olan yerlerden geçerken yavaşlamak.. etraf ne kadar değişsede binalar,dükkanlar değişsede gözümde canlanan her şey eskisi gibiydi.2 yaşından 11 yaşına kadar yaşadığım o binanın oradan geçtim öğlen arkadaşlarımla gezerken. Aklıma geldi her şey. Cadde olduğu için tehlikeliydi. Kaldırımlarda sek sek oynardım hep. Hep birsürü insan olurdu kaldırımda ve yolda arabalar hızlı geçerdi bunun için dışarı pek çıkamazdım. Güneş... Sahi neden eskisi gibi güneş yoktu karanlıktı sanki. Binalar yapılmış her yere eskiden de vardı ama böyle aralarda ağaçlarda olurdu şimdi yok. Eskiden dışarı çıkınca hep dükkanların içine girer eğlenirdim kötü insanlar az dı o zamanlar korkmazdım. Bir milyoncu amca vardı baya büyüktü dükkanı hala var orada. Ama nasıl diyim eskiden oraya dışarıdan bakınca aydınlıktı güzeldi şimdi bakınca solmuş gibi. Oradaki tabaklarla yemek yapmış gibi yapardım ve amcaya götürürdüm o da hep yemiş gibi yapardı. Onu da gördüm bugün ne kadar yaşlanmış karısı vefat ettikten sonra solmuş sanki. Sonra 11 yaşındayken başka yere taşındık açıkçası pek bir anım yok hep evdeydim o evde. Ve yine taşındık bu hafta. Baya uzağa hemde. Her okula giderken yolumu değiştirip bilerek geçmezdim oradan anılardan kaçardım. Şimdi sırf gözümde bir şeyler canlansın diye geçesim var özledimmi ne bende anlamadım. Buraya her şeyimi yazıp yıllar sonra göreceğime inanmamıda anlayamıyorum.