Ik zit met vragen, veel vragen. ik heb het vaak lastig op mentaal vlak. Alsin overdenken aan het verleden en wat er is gebeurd, ik heb het moeilijk om het los te laten. Maar ik merk dat ik dagen heb waarmee ik dit perfect kan omgaan, maar ook dagen heb dat ik het verschrikkelijk lastig heb en alleen maar huil en jank. Er zijn meer positieve dagen, vroeger wat meer. Enkele maanden geleden waren dit dagelijks negatieve dagen, en die zijn al maanden bezig. Nu zijn het weer positieve dagen. Gelukkig maar. Maar ik merk dat ik niet meer zal zijn zoals vroeger en alleen maar gelukkig en blij zal zijn. En ergens ben ik er oke mee. Maar ergens zit ik met vragen, heb ik dan een stoornis, of een angst dat niet geuit kan worden. Vragen en acties zetten me aan het denken. Soms zelfs aan het overdenken van situaties die er helemaal niet zijn, maar in mijn ogen lijken alsof die er wel zijn. ik bedenk dan scenarios die misschien kunnen gebeuren. En ga er helemaal in op. een voorbeeld: mijn vriend ging uit met een kameraad van hem, en daar had ik me al heel wat vragen bij gestekd en zag ik al heel voor me hoe die kameraad hem zou binnen doen en dergelijke. dat bedoel ik met overdenken.
Soms heb ik periode waar ik fantastische ideen heb, maar die achteraf laat vallen omdat ik het niet meer zo zie zitten. En als toekomstige schrijver is dit wel een klein probleempje. Ik laat het nooit volledig vallen, maar het duurd maanden voor alleer ik verder kan doen. Mentaal gezien dan.
Weet iemand hoe ik hier mee kan omgaan of herkend iemand dit gedrag en ben jij dan ook met een stoornis of actie bestempeld, ik ben al heel lang op zoek naar hoe dit is, hoe ik me nu effectief voel en wat ik eraan kan doen.