Ne diyeceğim;

Hayellerinizle oynayanı siktir edin. Ne yapın biliyor musunuz? (Bekleyin tabikide bilmiyorsunuz.) Son ses şarkı açın, bağırarak eşlik edin, delice dans edin. 

Açın camı 'Bu dünyayı sikerler.' diye bağırın. Abur cubur aşırın gecenin bi' yarısı mutfaktan. Hepsini yiyin. Sevmediğiniz kişileri özleden arayıp küfür edin. Ben çok yaptım müqemmeldi.

Zayıf mısınız? Ordan oraya hoplayın, zıplayın, hava atın, kedi gibi olun. Kilolu musunuz? Size laf sokmaya çalışanlarıda yiyin. Götünüzle dağları devirin. Elalem kim aq. 


Siz sizi sevenler kadar güzelsiniz ve onlar siz sevdiğiniz için o kadar güzel.. 


Sizi sevmeyenler varsın olmasın. Ben sizi seviyorum ve bence siz çok güzelsiniz. Siz müqemmelsiniz. Ve evet tanımadığım kişileri sevecek bir kapasiteye sahibim.


Yazdıklarıma isteyen bir baksın güzel şeyler yazarım.


Öpüldünüz, görüşmek üzere..


Ve umarım yazdığım şeyler Namık Kemal'i, Nazım Hikmet'i Shakespeare'ı ve bunlar gibi diğer yazarları mezarlarında ters takla attırmaz.


Bekleyin son bi' şey. Bu aralar yazma isteği yok bende sory. İlham kaynağım artık yok çünkü ve ben sanki yazmaya birşey bulamıyorum. Ama yinede yazacağım çünkü bu beni ben yapan tek şey.


Beni tanımıyorsunuz. Belki çok defa karşılaştınız benimle. Belki ilk gördüğünüzde yolunu değiştirdiniz. Belki sinir ettim sizi. Belki aynı otobüs durağında bekledik senelerce. Aynı sırayı paylaştık. Aynı manzaraya baktık saatlerce. Yinede bilmiyorsunuz adımı, sanımı, kim olduğumu..


Ben sizin düşünceleriniz de yaşayan yazarım. Kelimelerin arkasındaki yazar değilim. Ben tek kişi değilim. Bende bilmiyorum kim olduğumu aslında. Kısaca ben sizim. Ben her yerdeyim. Her zamandayım. Yolda yanınızdan geçerken size çarpan ve giden kişiyim. Zillerinize arkadaşlarımla basıp kaçan çocuğum. Laf sokan bir yetişkinim.


Ben kimseyim.


Bu kadar, başka diyecek bişeyim yok.